Strofen en andere verzen uit de nalatenschap van Andries de Hoghe

[p. 23]

Veertiende strofe

O zegen van armoê,
onuitputtlijk gemis!:
naakt en nooddruftig,
dorstig en hongrig zijn
zoo vele jaren
om in den einde
bekleed te worden,
gedrenkt en gevoed
door deze zuivere,
eeuwengeduldige,
goddlijk genadige
menschenhanden.

Dit te voorweten
is uitverkorenheid:
nimmer aan ander
bezit of verwachten
prijs te geven
den zaligen honger -
dit te voorweten:
wat vóor de wording
van hemel en aarde
voor mij besteld werd,
mag ik ontvangen
enkel als aalmoes
uit zulke zuivere,
eeuwengeduldige,
goddlijk genadige
menschenhanden.