Stemmen

[p. 239]

Veilig

Die enkel wonen veilig voor 't gebeuren

Van al getij,

Die, lief, voor nacht noch storm hun vensteren en deuren

Te sluiten hoeven zooals wij.

Ons die geen woningen op aarde grondden,

Ons werd dit huis

Hier waar der aarde stemmen, storm en stroomen monden

In 't groot en rustigend geruisch

Van deze oneindge zee wier melodieuze ontroering

Ons droomen wiegt,

Die met den morgen stem en woorden geeft aan ziels vervoering,

Het lied der vreugde die niet liegt.

Elk aardling die het open pad wil vinden

Naar dezen borg,

Zal zijn gelijk aan een van ouds beminde

In onze liefde en zorg,

Welkom ten samenzijn dat niet dan schoon kan wezen

Waar de onbegrensde tijd

Uitligt voor Liefde die voor god noch dood moet vreezen,

Eén wijde blijde mooglijkheid.