Stemmen

[p. 235]

Liefdes uur

Hoe laat is 't aan den tijd?

Het is de blanke dageraad:

De diepe weî waar nog geen maaier gaat,

Staat van bedauwde bloemen wit en geel;

De zilvren stroom leidt als een zuivre straat

Weg in het nevellicht azuur;

En morgens zingend hart, de leeuwrik, slaat

Uit zijn verdwaasde keel

Wijsheid die geen betracht en elk verstaat,

Vreugd zonder maat,

Vreugd zonder duur...

Hoe laat is 't aan den tijd?

't Is liefdes uur.

Hoe laat is 't aan den tijd?

De zon genaakt de middagsteê:

In diepte van doorgloede luchtezee

Smoort de akker onder 't bare goud;

De vonken sikkel snerpt door 't droge graan;

De schaduw krimpt terug in 't hout;

In hemel- en in waterbaan

Geen wolken gaan;

Alleen de wit-doorzichte maan

Blijft louter in het blauwe hemelvuur...

Hoe laat is 't aan den tijd?

't Is liefdes uur.

[p. 236]

 

Hoe laat is 't aan den tijd?

 

't Is de avond: in zijn rosse goud

 

Wordt schoon en oud

 

Der wereld dagehel gezicht;

 

Snel aan den hemel valt het water van het licht;

 

En al de windestemmen komen vrij;

 

De laatste wagen wankelt naar de schuur;

 

De dooden wenken aan den duistren Oostermuur;

 

En boven glansbeloopen

 

Westersche schans in groene hemelweî

 

Straalt Venus' gouden aster open

 

Zoo plotseling en puur...

 

Hoe laat is 't aan den tijd?

 

't Is liefdes uur.