Praeludiën

[p. 113]

[Zoo valt in droeve deerlijke]

ZOO VALT IN droeve deerlijke

Schaduwbron

Zichzelven te verheerlijken

De groote gouden zon.

De stralen spelezinken grillig

In tintelbad, -

Weêrdonkre waatren wellen eeuwigwillig

Boven den schat...

O hoe na korte glorie keerend duister

Bitter smaakt! -

Daar is in diepte onpeilbaar door den eevnen luister

Wondere wel geraakt:

[p. 114]

 

Die in den middag door de zwoele schaduw reizen

 

Waar de straal zonk,

 

Zij nijgen naar den gladden spiegel, prijzen

 

Den koelen dronk;

 

 

 

Zij trekken naar de horizonnen allerwegen

 

Vreemdgesterkt,

 

Dragen ten dood, ten leven meê d' onzichtbren zegen

 

Die in hen werkt.