Praeludiën

[p. 61]

[Hoe schijnt van avondstrand]

HOE SCHIJNT van avondstrand
Doods overkant
Lichter dan heel dit land van leven:
Zoo twee jonge oogen sterrestom
Zien klaargeheven,
Dood, uit uw schemer om.

Gij hebt in blind bestaan
Uw oud geheim verraên:
Geen kan meer in uw duisternis gelooven,
Nu ge die helle lampen stal,
Die heel de reis door schaduwdal
Niet zijn te dooven.

O ik dacht altijd wel
Menschelijk spiegelspel
Al de verschrikking van uw schijndiep duister:

[p. 62]

 

Ons eigen oog ontwolkt

 

De vrees die u bevolkt,

 

Ons adem keert uit u in angstgefluister.

 

 

 

Mij is dit licht gezicht

 

Van licht tot lichter licht

 

Door ondiep donker onverstoord gebleven,

 

Voor al komenden tijd

 

O zoete zekerheid:

 

Daar is geen dood, maar enkel leven.

 

 

 

Voorgoed bij helder weêr

 

Van droefnis teêr

 

Aan overzij van zeeëruischend klagen,

 

Ligt nu verklaard doods donkre schijn

 

Als eng ravijn

 

Van zomernacht doorzichtig tusschen zomerdagen.