Praeludiën

[p. 15]

[O kom niet nader, nader]

‘O KOM niet nader, nader
Den onafzienbren sneeuwen
Afstand der ledige eeuwen,
Laat me, u niet te verraden,
Zielschitternaakte bader,
Daar is geen drift te waden,
Waag u niet nader, nader....

Ik was die vaste ster die doofde,
Tijden, tijden geleden
In nacht vervloeide, -
En dit fijn uitgebeden
Lichtlied om uw oogdonkren hoofde
Het zijn de laatvermoeide
Traagslepende glansschreden
Langs uiterste jaartreden
Van wegbezinkend lichtverleden....

[p. 16]

 

Maar o blijf op uw aarde

 

In bloei van roerloosheid nog even

 

Dit korte lichtgetij,

 

O te laat openbaarde,

 

Grenzend de duisternis

 

Met uw kernblank ontstoken leven

 

In de matgouden nis

 

Van dit vreemd licht dat was van mij.’