Praeludiën

[p. 11]

[De lichte maan wandelt alleen]

DE LICHTE MAAN wandelt alleen
Boven de versch gevallen sneeuw: -
Felle, snikkende smarteschreeuw
Gesmoord in hel geween.

Liefde tot kou verschilferd
Daalt haar goudlicht doodverzilverd,
Gulden zaad bleekvervroren
In de sneeuwvoren.

De sneeuw ligt als haar afgeworpen
Mantel over de aardedorpen....
O lichte ziel, maar naakt en bevend,
Die alles gevend
Gestegen zijt zoo licht, zoo licht
Boven der menschen gezicht.

[p. 12]

 

O God, te zien zijn weggegeven

 

Koud verstorven, doode leven,

 

En niet met laatst en grootst erbarmen

 

Het kunnen warmen....

 

 

 

Moeten dan al zielekelken

 

Vallen en welken? -

 

Of moet ziel zelf donker verschroeien,

 

Een boom in brand van eigen bloeien?