Praeludiën

[p. 8]

[De landen liggen zaligwit]

DE LANDEN liggen zaligwit
In voorjaarssneeuw en voorjaarszon
Te luisteren naar wat de stilte bidt,
Vandat de dag begon.

Al wat ik gisteren heb liefgehad
En morgen moet beminnen,
Al teêrste troosten mijner droeve zinnen,
Treedt mij niet tegen op dit helle pad.

Want vandaag bemin ik alleen
De sneeuw zoo blank, zoo stervensblij,
Gunt dezen dag aan haar en mij;
Want vóor den nacht is zij dood en heen, -

[p. 9]

 

O, treedt niet tusschen

 

Sneeuw en zon,

 

Dat gij niet met de sneeuw vergaat

 

In den lustvloed van die gulden bron,

 

En morgen me eenzaam laat

 

Zonder éen ding te minnen of te kussen.