Liederen van Isoude

[p. 75]

[Voor wie zich geven]

Voor wie zich geven

Geheel aan smart,

Daar 't zoetst van 't leven
Tot wrangen weedom werd;

Die zonder klagen

Den blinden druk

Glimlachend dragen,
Haar eenling bij geluk;

Voor wie geen weenen

Van leed verpoost -:

O armste en éene,
O koele dronk van troost:

[p. 76]

 

Dat al gebeuren

 

Der dagen wordt

 

Als nauwlijksch geuren

 

Van bloem die knopt en dort;

 

 

 

Dat lachen en schreien

 

En werelds praat

 

Veilig voorbij en

 

Over haar henen gaat;

 

 

 

Dat felste schoten,

 

Beklag en nijd,

 

Machteloos stooten

 

Aan dees geborgenheid;

 

 

 

Dat geen beloven

 

Haar meer verlokt;

 

Dat dit verdooven

 

Nooit meer in waken stokt;

 

 

[p. 77]

 

Dat niets kan storen

 

Van nu af aan

 

Haar toebehooren,

 

Haar innig lenen aan

 

 

 

Deze' onvermoeden

 

Zaligen nood,

 

Dit ijl verbloeden,

 

Dees sluimerlichten dood.