Liederen van Isoude

[p. 54]

[O hart zoo sterk in dragen]

O hart zoo sterk in dragen
Van 't eigen licht-getelde leed,
Hoe komt gij te versagen
Nog eer gij 't weet?

Is het de pijn die gij verheelde,
Die wordt u dubbel zwaar?
Of de ongedeelde, toch gedeelde
Pijn van den aêr?

Hoe kunnen wij elkander sparen
Het minst verdriet,
Als 't licht dat moet de tranen uit onze oogen klaren,
Te feller 't leed van de' ander ziet?

[p. 55]

 

Als in der oogen wolkelooze nachten

 

Van tegenover ons gelaat

 

De smart die wij verheimlijkt dachten,

 

In diepe sterren staat?

 

 

 

O doolhof waar we al verder in vertasten,

 

En uitweg is er geen...

 

Wij ruilen aldoor zwaarder lasten,

 

En ieder zwijgt en zwoegt alleen.