Liederen van Isoude

[p. 29]

Tweede gedeelte

[p. 31]

[Wat is al 't verblijden]

Wat is al 't verblijden
Van voorheen geweest
Dan een donker voorbereiden
Van dit onvoorziene feest?...

Stralend en juweelbehangen
Hield ik door de dagen wacht -
Nimmer werd ik bij geluk ontvangen
Dan in heimelijken nacht.

Nimmer heb ik mij bewezen
Als zijn gouden bruid:
In den mantel van haar donkre vreezen
Sloop mijn liefde tot hem uit...

[p. 32]

 

Al mijn vreezen liet ik, al mijn sieren

 

In de dreiging van den dood:

 

Zonder sluier ga ik bruiloft vieren,

 

Zonder éen kleinood...

 

 

 

Nu moet gij mij tooien,

 

Naaktheid die geen schaduw weet,

 

In de glansdoorzichte plooien

 

Van uw simpel kleed:

 

 

 

Zie, de heemlen spannen als gordijnen

 

Onze stille tent,

 

Nu ik eindlijk kom verschijnen

 

Waar ik ben gekend.