Lente-maan

[p. 58]

[Dan heft de zanger van den nacht,]

Dan heft de zanger van den nacht,
Diens donkre hartevolheid beidt
De rijpe blonde donkerheid,
Zijn zaligheidverzade klacht

Van wijsheid koel en klaar verstild,
Die in verdwaasdheid overloopt,
Weelden uit armoê opgehoopt
En in éen ademtocht verspild,

Geluk dat wijl het zich verluidt,
Den zoelen regen vangt van leed,
En smart die zich aan lust vergeet
En maakt van leed en lust haar buit

[p. 59]

 

Tot dezen onweêrlegbren schal

 

Die echoot boven vreugd en pijn

 

Den brozen jubel van dit zijn

 

Dat schoon en broos is bovenal.