Lente-maan

[p. 54]

[En nu - ik ben niet meer alleen...]

En nu - ik ben niet meer alleen...
O bovenwezenlijk bedrog:
Gij zijt hier niet, gij zijt hier toch.
Daar dauwt door 't slui'rend lichtgeween

Een heller tegenwoordigheid:
Een blind onzienelijk gezicht
Klaart uit de zee van sterrelicht -
En geene vrees of gij het zijt,

Die dus verroereloosd beroert
De wellen dezer donkre mijn
En keert in levende fontein
Wat diep en lichtloos lag gevloerd -

[p. 55]

 

En wat ik onbewijsbaar dacht

 

En onuitsprekelijk verbeurd,

 

Breekt spraakloos uit en bloeit en geurt

 

Als witte rozen in den nacht.