Lente-maan

[p. 31]

[Daar opent gaaf volbloeid]

Daar opent gaaf volbloeid
De zuivre maneroos:
Lichtgeur die overvloeit

Duin, zee en landen,

Bedeinst met gloriën loos

De hemelwanden.

Een sneeuwen blindheid daalt,
Een helle heimlijkheid
Die alle dingen straalt

Donker doorschijnend:

Vormen nog niet bevrijd

In zich verdwijnend.

[p. 32]

 

Sluiert zich elk geluid

 

Naar éene groote rust?

 

Of stijgt het eindlijk uit

 

Meest puur, meest eigen

 

Langs den getreden lust

 

Van dit luid zwijgen?

 

 

 

Een blank orkest zet in,

 

Gekoelde ijlgulden wijn:

 

Leven zoo zonder zin

 

Als diep noodwendig:

 

Reddloos gelukkig zijn

 

Of alellendig...

 

 

 

En als een luchtger last

 

Op kolk van suizlend licht,

 

Door vloed die valt en wast

 

Niet te genaken,

 

Van uw stil aangezicht

 

Het stralend baken.