Lente-maan

[p. 23]

[Ongerepte kindren der gedachte,]

Ongerepte kindren der gedachte,

Die uw oogenstraal nog niet bevrijdde,

In haar blind-aanhankelijk verwachten

Geven u het verst geleide.

Waar haar oudre zusters achterbleven

Voor de schaduwing der hooge boomen,

In wier schemer, met de grens van 't leven,

't Pad vergaat naar 't land der droomen,

Volgt haar hulpeloosheid en de vreeze

Nooit alleen den weg terug te vinden,

En de hoop van elk of zij mocht wezen

De eeneling, de meest beminde

[p. 24]

 

Die uw keur niet laten kan te redden

 

Voor het lichte leven en den morgen,

 

Die uw deernis beuren moet en bedden

 

Aan uw veilig hart geborgen.