Lente-maan

[p. 22]

[Nog wijlt gij aan den horizon,]

Nog wijlt gij aan den horizon,

Een witte wolk waarvan het daglicht week

Eer nog de maan haar klaarheid won,

Zoo wereld-los en stil en stralend bleek,

Doorlouterd van harts enkle zon.

Vast houdt mijn hart u uitgeleid

In avondstiltes effen spiegeling,

Water dat vreest en lijdlijk beidt

Nachtadems onontkoombre siddering

Die langs zijn weerlooze aandacht glijdt.