Carmina

[p. 26]

September-dag op Walcheren

Als vlotgedreven van de kimmebanken
Die 't alom duin met sneeuwen koppen kronen,
Schuiven de wolken over 't blauw haar blanke,
Langs weide en hout haar schaduwen schablonen.

Op leêger akker laden statigranke
Boeren de bruine saamgeschoofde boonen:
Gerucht en roep in hoorbre rust verklanken
Den vreê van wie in wijde stilte wonen...

[p. 27]

 

Maar wazen verte scheuren schelle schreeuwen:

 

Daar stuurt een grijze reus de ploegschaar door

 

Het stoppelveld achter zijn stoere zeeuwen:

 

 

 

Gierig naar 't aas in de opgesneden voor,

 

Volgt waaierwiggend in het versche spoor

 

Gelijk een zilvren zog de zwerm der meeuwen.