Carmina

[p. 24]

Avond-licht

Het avondlicht, een hemelbreede zee
Van glanzen gloed
Bevloedt
Der aarde zaalge steê,
Alsof na morgenkus en middagzoet
De gouden minnaar laatst voorgoed,
Nu afscheids uur begon,
In éenen langen blik vergoot
De weelde van zijn brandend hartebloed -
O oogen stil en diep en klaar en groot
Over het lief dat levendrood
Van warmer kussen dan zij daglang won,
Inslaapt in duistren nachtedood: -
Zoo scheidt de koninklijke zon.

[p. 25]

 

Zoo scheidt de koninklijke ziel

 

Van al heur vluchtig aardsche goed,

 

Terwijl het hart van pijn verbloedt,

 

Met oog waaraan nooit traan ontviel:

 

Zoo scheidt de koninklijke ziel

 

Die in der eeuwen schoon gedrenkt

 

Verzekerd weet haar eenig loon,

 

De schoonheid die zij wint en schenkt;

 

Want enkel wat de ziel herdenkt,

 

Is eeuwig en is schoon.