Carmina

[p. 28]

In de Manteling bij Domburg

In de spanne luwe stilte

In de wieg van 't glooiend mos

Lig ik: boven vaart de zilte

Zeewind over 't neigend bosch.

Al de toppen wuiveblinken

In der zonne gouden lust,

Wijl de dorre bladers zinken

Om mij heen tot rosse rust.

IJle vogelvluchten rissen

Achter weemlend twijgenweb:

't Zijn de meeuwen die gaan visschen

Met den wederkeer der eb...

[p. 29]

 

Ieder jaar wordt sneller ouder,

 

Vroeger avondt elke dag, -

 

Maar mijn hoofd ligt aan uw schouder

 

En ik hoor uw harteslag.

 

 

 

Boven drijft het leven over,

 

En geen schijn of schaûw ontgaat:

 

Elke siddering in 't loover

 

Spiegelt over uw gelaat.

 

 

 

Als een god die zoû beluistren

 

Aards gerucht uit hemels vreê,

 

Hoor ik uwen adem fluistren

 

Door de stem van wind en zee.