Bezonnen verzen

[p. 65]

Ziende trouw

In liefdes avondklaren
Straalt heel de wereld tentoon:
Eén bloei, éen openbaren,
Eén tuin van verheerlijkt schoon.

Hoe donker dreigden de wegen
Naar de toevlucht van uw hart!
Nu wenkt hun verluchte zegen
Met oogebloemen doorsterd.

Naar heilige hartsgenaden,
Maaltijden blankbereid,
Lokken alzijdsche paden
Verteederde ontvanklijkheid.

Uit al verrukter aanschouwen
Keeren van elke reis
In overtuigder trouwe
Mijn oogen bij u thuis:

Wat kan ik buiten u minnen,
Voorgoed in uw hart gestrand,
Dan dit hemelsche bezinnen
Dat is uw achterland?