Bezonnen verzen

[p. 48]

Avondgloeden

Zooals geluk alleen vermag te ontstralen

Aan zuiver oog in menschenaangezicht,

Zóo, ergens uit onzienlijke oogezalen,

Doorvloedt de zaligheid het avondlicht.

Dauwmild ontfermen in welks donderloozen

Bliksem der dagen kommernis vergaat,

Doorbrekend Eden waar in bloei van rozen

Al tijdlijk schoon tijloos verheerlijkt staat.

En zuiver opgaande uit der lijven stammen

Koestren in 't dek van hemellicht verschiet

Der zielen koele huivernaakte vlammen

Den ranken honger waarin liefde ons liet.