Bezonnen verzen(1931)–P.C. Boutens– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 27] [p. 27] Gedroomd ontwaken In ondiep water, in het grauwe dagen, Ontwaakt de ziel, een afgedreven boot, Die stuurloos aan den diepen droom ontdragen Den bodem der bewustheid stoot. Het oog schouwt hulpeloos den leêgen schouder Waar straks uw oog in liefde lag gebed. En ergens rilt het leven schaamler, kouder Dan leven uit den dood gered. 't Vertrouwen van de halfgereefde zeilen Druilt als vermachtloosd denken langs den mast. Wie gaat de mogelijke geulen peilen? Wie licht den waardeloozen last? En telkens stokt het hart zich te verbeelden Nooit meer vervulbare barmhartigheid, Teêrste afscheidszorg waarmeê uw hand 't bedeelde, Verslapen dood die pijnloos scheidt. Vorige Volgende