Bezonnen verzen

[p. 20]

Lentemorgen

Hoe zult gij gaan, mijn ziel, gekleed
Met dezen dag die reikt gereed
Zijn morgenweelde van gewaden:
Het blankgeplooide linnen van den vliet,
De tintelzij van 't blauwe zonverschiet,
Het groene keurs van versch ontkreukte bladen,
Den malschen mantel van de weî,
Der tulpen karmozijne sprei
Geboord met malvezwart sameet -
Hoe zult gij gaan gekleed?

In donkre dagen hebt gij 't wel geleerd:
Daar is geen zekerder bezit
Van alle schoon dan dit
Dat niets versmaadt en niets voor zich begeert...
Naakt in hun weêrschijns val
Zult gij ze dragen geen en al,
En vrij en onbezwaard,
Als de avondhemel van den dag zich klaart,
En al geleende glans u mede ontglijdt,
Verrijkt u strekken
En voor den nachtwind en zijn ongenâ
In liefdes ragversleten warme wâ
Veilig uw leden dekken,
En slapend ademen de oneindigheid.