Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
(1643)–Anton van Bourgoingne, Petrus Gheschier–
Auteursrechtvrij
[pagina 34]
| |
Waerheydt.
| |
[pagina 35]
| |
VVaerheydt.Ziit ghy dul? wat wildy maken?
Nemt ghy dom soo groot vermaken
In een stercke vanghenis?
VVeet ghy wat u lichaem is?
Neemt u sterckheydt is gheleghen
In't snel loopen door de weghen,
Soo dat oock een dapper man
V niet achterhalen kan:
Neemt de loop-baen doet ons blijcken,
Dat een ieder u moet wijcken,
En betuyghen over al,
Dat u niemandt volghen sal:
Neemt ghy hebt met gauwe leden
Atalanta overstreden,
Die soo menigh dapper helt
Door haer loopen heeft ghevelt:
Neemt ghy hebt in snel te vluchten
Atlas neve self doen suchten,
Die soo snel is als den vloet,
Als hy sijne boodtschap doet:
VVat heeft dit al te beduyden
By den windt die waeydt uyt 'tzuyden,
By het vluchten van den haes?
Vwen loop is enckel raes.
| |
[pagina 36]
| |
'k Late daer de voghels blijven
Om niet sonder noot te schrijven;
Maer des hemels lichten vliet
Die-men voelt, en niet en siet:
Die aen ons stracks is verdwenen,
En soo haest noch eens verschenen,
Dat hy op den staenden voet
Menigh duysent mijlen doet.
En met een ons ras doet draven,
Als bevreesde Turcksche slaven,
Naer een nauw besloten graf;
VVeest dit stuck al beter af.
Gaet dan, en met moedigh roemen
Pluckt wat slechte kerck-hof bloemen;
Al dit loopen loopt naer't dal,
Daer-men niet meer loopen sal.
Oft wel ghy hebt vaste leden
VVel doorknocht en wel besneden,
Kneukels hondert duysent mael
Harder als het beste stael.
Ghy wordt by den Leeuw gheleken,
Die can ijser-ketens breken:
By den Tygher, by den Beir,
By den VValvisch in het meir:
By die groote sware schepen
Die soo groot ghewichte slepen,
| |
[pagina 37]
| |
By de balcken op den want,
By het Peerdt, en Olyphant.
Dit is slechts een valsch verheughen,
Niet ghegrondt dan op een leughen;
Door het minste dat hem quelt
VVordt den Olyphant ontstelt.
Thoont hem witte schoone doecken,
Hy sal kiesen duyster hoecken,
En een muys, een cleyn gherucht,
Doet hem gheven sucht op sucht.
VVilt ghy sien de Leeuwen beven,
Laet den Haen een kraey maer gheven:
Roert den trommel in het woudt,
STracks den Tygher staet benoudt.
'tPeerdt een moedigh dier gheboren,
Maer vernaghelt, gaet verloren:
Kleyne wormkens wonder schalck
Knaghen door een groot balck.
'tSchip dat spoedigh comt ghevaren
Tot een spot van alle baren,
VVaer aen noch de selfste windt,
Noch tempeest eens canse vindt;
Moet sich leelijck over-gheven,
Alsoo haest daer comt ghedreven
Remora met een kleyn bedrijf,
Vischken dat hem klampt aen't lijft.
| |
[pagina 38]
| |
VVaerheydt heeft dan wel gheschreven,
Dat de sterckste sich begheven
Voor het cranckste datter is,
Naer ghemeyn ghetuyghenis.
Moeten dan de torens vallen
In het diepste van de wallen
Door een cleyn gherucht vercracht,
Sult ghy staen op uwe macht?
Mensch en wilt u niet bedrieghen,
Noch u eyghen-macht belieghen,
Self een brieselken van broodt
Kan u brenghen tot de doodt.
Laet des Keysers dochter spreken
Van een naelde doodt ghesteken;
Siet den punct die op haer viel,
Liet haer lichaem sonder siel.
Ander hebben doodt ghevallen,
Om dat sy wat wilden mallen,
En wat lacchen overluyt;
Ander bliesen 'tleven uyt
Door een hayrken dweers ghedreven
In wat soete melck ghegheven;
Ander', ick en weet niet hoe,
Sloten huys, en leven toe.
Dit wil ick u claer belijden,
En voor niemandt my vermijden;
| |
[pagina 39]
| |
Al de sterckste van den mensch
Is niet weerdigh eenen wensch.
'tMinste dierken kan ons quellen,
Ia een hayrken soo ontstellen,
Dat den alderstercksten man
Niet een korsken draghen kan.
Leert dan dat vermaerde crachten,
Die de menschen soo veel achten,
Hoe volcomen dat-se zijn,
Niet en zijn als ydel schijn.
En dat oock de vroomste mannen
VVorden van een korts' verbannen;
Iae de aldersterckste cracht
Van de cranckheydt over-macht.
|
|
