Ex toto corde

[p. 69]

Het woord

Men moet, naar 't wezen zoekend van elk ding,
ook 't leven meten naar zijn eerst begin
de kiem van elk ontstaan: de moederschoot.

Doch dit begin en 't einde, en de dood,
hebben één ding gemeen: onzekerheid,
't onzekerst-denkbare: de eeuwigheid.

Nog spoelt om mij de golfslag van de tijd,
maar soms, als ik alleen sta aan het strand
vloeit mij een ruisen aan - van d'overkant?

Een stemloos roepen - tasten zonder hand:
vanwaar? waartoe? - wie brengt dit ruisen voort?
Is leven anders niet dan een akkoord,

dat nauwelijks het eeuwig zwijgen stoort?
een brug, een smalte over peilloos dal?
de mens gemaakt tot groei, bloei en verval?

Een vorm van stof, die nooit ontstijgen zal
aan d'eerste oorsprong van het dierlijk soort?
Zie, zelfs des mensen god, - de god-mens, - werd ver-

moord!

Tao - Logos - het oerbegin van alle zijn is: Woord.