Ex toto corde

[p. 48]

Uit Halverwege

Weerzien van ‘Henegau’

In vriendschap opgedragen aan Zijne Excellentie L. Roppe Gouverneur van Limburg

De prille, kuise jeugd, dat schoonste der seizoenen,
bracht mij den lente-droom van 't hagelwit kasteel
de oprijlaan, het bos, de vruchttuin en de bloemen,
het bloeiende gazon, het kleine lustprieel.

Ook in het leven volgt op het jong seizoen de zomer,
waarvan de gloed in stervend paars verbloeit;
mij heeft de rol van prinselijken dromer
tot in de kernen van het hart vermoeid.

En ik ging, vergrijsd, weerom naar het kasteel der

dromen

maar vond het bos verwoest, de bloemenhof vergaan
de dag was grauw, de regen viel bij stromen.

De muur, zo smetteloos, tot somber grauw verscho-

ten

't gazon verdord, vermolmd de bomen van de laan,
o jeugd's kasteel, o droom, Uw luiken zijn gesloten.