Ex toto corde

[p. 8]

Nocturne

Aan Simon Vestdijk

Als een schimmel ligt het zand
dood en groot langs dezen heuvel;
nacht, leen mij uw donkren vleugel
hemel, reik mij uwe hand.

Uren sta ik al en wacht
wijl de sterren, mijmrend, schijnen
en de maan wil niet verdwijnen
en haar spiegelbeeld drijft zacht

op de Rhône door het dal;
hier aan dezen hogen oever
sta ik en ik ben niet droever
dan ik immer wezen zal.

Villeneuve-lès-Avignon, 1933