Groot gebedenboek ten gebruike van katholieke christenen voor alle dagen en tijden van het jaar en alle omstandigheden des levens

2 juli
Onze lieve vrouw bezoek

Het Oude Testament begroet het Nieuwe. Elisabeth en het kind dat opspringt in haar schoot, begroeten het nieuwe heil in Maria en in haar goddelijken Zoon. De Moeder des Heren zingt in vervoering het Magnificat: hoe God zijn volk redding heeft gebracht, en hoe alle geslachten haarzelf zullen zalig prijzen.

Deze dag ten slotte is het feest van de moeders en van alle christenen, die de Moeder van God navolgen in haar nederige hulpvaardigheid en liefde.

Overweging (naar Bossuet) - De rol van Gods Geest in de bedeling van de geheimen is niet te doorgronden. Zie, hoe heden Maria een bezoek brengt aan haar nicht Elisabeth. Wij kunnen beschouwen in dit heerlijk schouwspel - Jesus die naar sint Jan gaat, Maria die Elisabeth bezoekt, de moeder die profeteert en de Maagd die in vervoering haar dankzegging spreekt - hoe het mysterie van het Nieuwe Verbond het Oude ontmoet, hoe de Kerk de Synagoge omhelst, hoe de Genade de Wet tegemoet treedt.

Het Evangelie toont ons allereerst Elisabeth in hoge ouderdom en de heilige Moeder Gods in de bloei van haar leven. Hierin kunnen wij zien, hoe de eeuwig jonge Kerk de hand reikt aan de stervende en zwakke Wet. En de Kerk wordt niet alleen verzinnebeeld door de jeugdige leeftijd van Maria, maar ook door haar staat van voortdurende maagdelijkheid. Deze reine Maagd, die wij heden op weg zien gaan, heeft zichzelf geheel toegewijd aan de dienst van God, aan de overweging der onzichtbare geheimen. Door deze reinheid heeft zij verdiend den Heer te dragen, en hierin is zij de voorafbeelding van de heilige vruchtbaarheid der Kerk. Elisabeth daarentegen, gehuwd en zich wijdend aan de zorgen dezer wereld, wordt door de Schrift onvruchtbaar genoemd. Ook de Synagoge is onvruchtbaar, daar zij immers uit zichzelve geen kinderen voor de hemel kan verwekken. Toch heeft de onvruchtbare een zoon ontvangen, toch draagt de Synagoge een kind. Maar dit duidt slechts op de voorafbeeldingen en de profetieën. De zoon dien Elisabeth heeft ontvangen, is de Voorloper van Jesus, de stem die zijn weg bereidt; Maria echter is de Moeder van de Waarheid zelve.

Welnu, het is noodzakelijk dat de Wet, afgebeeld in Elisabeth, en de christelijke Kerk, afgebeeld in de Maagd, elkaar ontmoeten. Zie, hoe zij elkaar verwant zijn: de oude en de nieuwe Wet zijn immers nich-

[p. 1016]

ten, beiden voortgekomen uit hetzelfde hemelse geslacht. Het is echter niet voldoende dat zij elkaar vermaagschapt zijn, zij moeten elkaar bovendien omhelzen. Wanneer Jesus de profetieën zal hebben vervuld, wanneer Hij ten offer is gebracht, zullen de oude en de nieuwe Wet elkaar omhelzen. Daarom komt Jesus nu tot Joannes, en Maria tot Elisabeth. Het zijn Jesus en Maria die komen; het is immers eigen aan de genade om altijd de eerste te zijn.

Beschouwen wij derhalve Maria en Elisabeth die elkaar omhelzen en begroeten. Het is de Wet die het Evangelie eert door het te profeteren; het is het Evangelie dat de Wet eert door haar te vervullen. En luisteren wij naar wat zij tot elkaar spreken. Elisabeth zegt tot Maria: ‘Zalig zijt gij, omdat gij geloofd hebt’. Zo legt de Synagoge een gelovig getuigenis af jegens de Kerk. Maria en de Kerk voeren dit getuigenis tot God terug: ‘Mijn ziel maakt groot den Heer’, opdat wij zouden weten dat het ware offer van de nieuwe Wet het offer van dankzegging is. Laat ons daarom vandaag belijden, evenals de Moeder van God, dat wij een werk van barmhartigheid zijn. Laten wij een offer van dankzegging brengen. Dit is ook het offer van Joannes: de Voorloper springt op van vreugde in de schoot zijner moeder, en brengt zo dank aan Christus den Verlosser.