Groot gebedenboek ten gebruike van katholieke christenen voor alle dagen en tijden van het jaar en alle omstandigheden des levens

De grafrust des Heren

Na de morgendienst van Goede Vrijdag zwijgt de liturgie. Het offer des Heren is voltooid, maar nog hebben wij de verheerlijking van den gekruisigden Verlosser niet ervaren. In de kerk zien wij slechts het Kruis dat tegen het eind van de morgendienst plechtig werd vereerd. Ook in de gezangen en lezingen van de Mettendienst van Paaszaterdag vinden we de weemoed over het lijden en het kruis dat wij vierden. Maar reeds wordt deze droefheid getemperd door de verwachting van de heerlijkheid der verrijzenis.

Gebed van kardinaal Newman

Het is nu voorbij, o Heer; zowel de tijd van uw lijden als die van onze boete is geeindigd. Wij zijn U gevolgd van uw vasten in de woestijn tot uw dood aan het kruis. Veertig dagen lang hebben wij getuigd dat we boete wilden doen. De tijd moge ons lang of kort zijn voorgekomen, hij is nu voorbij. We zijn blij dat hij voorbij is, we voelen ons opgelucht en we danken U er voor. Wij danken U voor die tijd van ernst, maar wij danken U nog meer omdat wij nu de feesttijd zien aanbreken. Vergeef onze tekortkomingen gedurende de vasten en beloon ons op het Paasfeest.

Wij hebben slechts zo weinig voor U gedaan, Heer. Hoe goed herinneren we onze ongedurigheid en traagheid; onze laksheid in de versterving, ook als onze gezondheid daarvoor geen enkel beletsel stelde; onze laksheid in gebed en overweging, de wanorde van onze geest, onze ontevredenheid, ons slecht humeur. Toch hebben enkelen van ons misschien iets voor U gedaan. Beschouw ons als één geheel, Heer, beschouw ons als één gemeenschap, en laat het goede dat enkelen deden, aan ons allen tot voordeel zijn. Heer, het einde is gekomen. We zijn ons bewust van onze slapte en lauwheid; we verdienen niet ons op het Paasfeest te verheugen, en toch kunnen we dat niet laten. Onze blijdschap is groter en wij verheugen ons meer in U dan onze voorbije boete veroorlooft; moge echter deze vreugde voldoende verantwoording vinden in zichzelve. Heb medelijden met ons, om wille van de verdiensten van uw alvermogend lijden en om wille van de verdiensten uwer heiligen. Neem ons aan als uw kleine kudde, in deze onze dagen waaraan alle grootheid vreemd is, in dit vervallen land, in deze tijd waarin geloof en liefde zo schaars zijn. Ontferm U over ons, spaar ons en geef ons vrede.

O mijn eigen Verlosser, die nu

[p. 741]

rust in het graf, maar die spoedig zult verrijzen, Gij hebt de losprijs geheel en al betaald. Het is volbracht, en alles is nu zeker. Vervul in ons uw verrijzenis en - daar Gij ons immers hebt gekocht - eis ons op, neem bezit van ons, maak ons tot de uwen.

Strofen uit de Griekse liturgische boeken

In tegenstelling tot de Romeinse liturgie kennen Oosterse liturgieën een officie van de graflegging van Christus. In de kerken van de Byzantijnse ritus wordt aan het einde van de Vesperdienst een voorstelling van de graflegging des Heren in het midden van de kerk plechtig ter verering uitgesteld. In de gezangen treft ons het motief van Christus' nederdaling in het dodenrijk, waaruit Hij in de heilige Paasnacht heerlijk zal te voorschijn treden. Door zijn dood heeft de Heer de dood overwonnen; ‘de graven gingen open, en vele lichamen van ontslapen heiligen verrezen’ (Mt. 27, 52).

Toen Joseph U, die Zich omhult met licht als met een mantel, had afgenomen van het hout, met Nicodemus, en U aanschouwde dood en naakt en zonder graf, hief hij aan een treurzang vol medelijden, en klagend sprak hij: ‘Ach zoetste Jesus; toen de zon U zojuist zag hangen aan het kruis, heeft zij in duister zich verborgen; de aarde sidderde van schrik, en het voorhangsel des tempels spleet vaneen. En zie, nu schouw ik U, die voor mij uit eigen wil de dood hebt verdragen. Hoe zal ik U, mijn God, een graf bereiden, of hoe U wikkelen in lijnwaad? Waar vind ik handen om uw lichaam zonder smet ter rust te vlijen, waar liederen om bij de lijkgang uw ontferming te bezingen?’ Ik verheerlijk uw lijden, en zing de eer van uw graf en verrijzenis, roepende: Heer, U zij lof.

De edele Joseph heeft uw lichaam zonder vlek van het hout genomen, gewikkeld in een reine wade en met balsem gezalfd, en heeft in een nieuw graf het begraven en bijgezet.

Toen Gij zijt neergedaald in de dood, o leven zonder dood, hebt Gij den Hades door de bliksem uwer Godheid doen sterven. En toen Gij de doden uit de onderwereld deedt verrijzen, riepen alle machten der hemelen: Gij die het leven schenkt, Christus onze God, U zij lof.