Groot gebedenboek ten gebruike van katholieke christenen voor alle dagen en tijden van het jaar en alle omstandigheden des levens

Overwegingen

Op Goede Vrijdag overwegen wij de woorden uit het Oude Testament, waardoor het lijden des Heren tot in bijzonderheden werd voorzegd, en enkele teksten van sint Petrus en sint Paulus, waarin zij den lijdenden Christus belijden als den enigen Verlosser en den Hogepriester der nieuwe wet.

Psalm 21, waarin het lijden des Heren werd voorzegd, vindt men op bladz. 700.

De lijdensprofetie van Isaias (53, 2-12)

En Hij schiet op als een rijsje voor zijn aangezicht, als een wortel uit dorstige grond; geen gestalte is aan Hem en geen schoonheid; en wij zagen Hem, en Hij had geen gestalte die ons behaagt. Veracht, en de geringste der man-

[p. 697]

nen, de man van smarten die weet wat lijden is; bedekt was zijn gelaat en versmaad; daarom hebben wij Hem veracht. Waarlijk, onze krankheden heeft Hij gedragen en onze smarten heeft Hij getorst; maar wij hielden Hem voor een melaatse, geslagen en vernederd door God. Hij echter werd gewond om onze ongerechtigheden, verbrijzeld om onze misdaden; ons ten vrede werd Hij getuchtigd, en door zijn striemen werden wij genezen. Allen doolden wij als schapen, ieder week af op zijn weg; en de Heer legde op Hem ons aller ongerechtigheid. Hij is ten offer gebracht, omdat Hij het zelf wilde, en Hij deed zijn mond niet open; gelijk een schaap wordt Hij ter slachting geleid, en als een lam voor zijn scheerder blijft Hij stom, en doet zijn mond niet open. Uit verdrukking en rechtzaal wordt Hij weggeleid; wie bekommert zich nog om zijn lot? Want afgesneden is Hij van het land der levenden; om de misdaad van mijn volk is Hij ter dood gebracht. Bij de goddelozen plaatst men zijn graf, bij de zondaars zijn grafstede; toch had Hij geen onrecht gepleegd, en er was geen bedrog in zijn mond. De Heer heeft Hem willen verbrijzelen door lijden, en als een zoenoffer zijn leven genomen; nu zal Hij zijn kroost zien in lengte van dagen, als Hij volbracht heeft wat den Heer behaagt. Zelf gerecht, zal mijn dienaar tot gerechtigheid brengen de velen wier ongerechtigheid Hij heeft gedragen. Daarom zal Ik Hem velen tot erfdeel schenken, en zal Hij de buit der machtigen delen; omdat Hij zijn leven prijsgaf aan de dood en Zich onder de misdadigers heeft doen rekenen; want Hij heeft de misdaad van velen gedragen en gebeden voor de zondaars.

Het heilswerk des Heren (1 Petr. 1, 18-21)

Want gij weet, dat gij niet met vergankelijk zilver of goud zijt vrijgekocht uit uw ijdele levenswandel, die van uw vaders stamt, maar door het kostbaar bloed van Christus als van een Lam zonder vlek of gebrek. Vóór de grondvesting der wereld was Hij daartoe voorbestemd, maar eerst op het einde der tijden is Hij verschenen ter wille van u. Door Hem gelooft gij in God, die Hem van de doden heeft opgewekt en verheerlijkt; en zó is uw geloof ook hoop op God.

Christus de eeuwige hogepriester (Hebr. 9, 11-28)

Tabernakel en tabernakeldienst van het Oude Verbond waren voorafbeeldingen van het Nieuwe. Zeer duidelijk was de voorafbeelding van de Grote Verzoendag, als de hogepriester alleen het Heilige der heiligen binnentrad en een bloedig offer bracht ‘voor zijn eigen nalatigheden en voor die van het volk’ (Hebr. 9, 7). Christus heeft door zijn offer deze oude dienst op volmaakte wijze voltrokken, en zo de voorafbeelding in vervulling doen gaan.

Maar Christus, optredend als Hogepriester der toekomende goederen, is het heiligdom

[p. 698]

binnengegaan door de grotere en volmaaktere tabernakel, welke niet met handen gemaakt is, - dat wil zeggen, welke niet tot deze schepping behoort -; niet door bloed van bokken en kalveren, maar door zijn eigen bloed; ééns voor altijd, daar Hij een eeuwige verlossing verworven had. Want zo het bloed van bokken en stieren, en de besprenkeling met as van een koe, de onreinen heiligt tot de reinheid van het vlees, hoeveel te meer zal dan het bloed van Christus, die door een eeuwigen Geest Zich als smetteloos offer opdroeg aan God, ons geweten reinigen van dode werken tot de dienst van den levenden God? En daarom is Hij de Middelaar van een nieuw Testament, en is Hij gestorven tot verzoening van de overtredingen van het eerste, opdat de uitverkorenen de beloofde eeuwige erfenis zouden ontvangen. Want waar een testament is, daar moet de dood van den erflater worden vastgesteld. Want het testament wordt eerst bindend door de dood, daar het niet van kracht is, zolang de erflater leeft.

Daarom ook is het eerste testament niet ingewijd zonder bloed. Want nadat Moses alle voorschriften der Wet aan heel het volk had afgekondigd, nam hij het bloed van kalveren en bokken met water, purperwol en hysop, en besprenkelde het boek zelf en heel het volk, terwijl hij sprak: ‘Dit is het bloed van het verbond, dat God met u heeft gesloten.’ Eveneens besprenkelde hij de tabernakel en al het benodigde van de eredienst met het bloed; ook wordt volgens de Wet nagenoeg alles door bloed gereinigd, en zonder bloedstorting is er geen vergiffenis.

Het was dus noodzakelijk, dat de afbeeldingen der hemelse dingen op die wijze werden gereinigd, maar de hemelse dingen zelf door volmaaktere offers.

Want Christus is niet een heiligdom binnengegaan, dat met handen gemaakt is en voorafbeelding is van het waarachtige, maar de hemel zelf, om thans voor Gods aangezicht te verschijnen ten behoeve van ons. Ook droeg Hij Zich niet meermalen op, zoals de hogepriester ieder jaar opnieuw het heiligdom binnenging met het bloed, dat het zijne niet was. Want dan zou Hij van de schepping der wereld af meermalen hebben moeten lijden, terwijl Hij feitelijk slechts éénmaal en op het einde der tijden verschenen is, om door zijn offer de zonde te delgen. En evenals het voor de mensen is vastgesteld, één enkele maal te sterven, en daarna het oordeel volgt, zo is ook Christus één enkele maal geofferd, om veler zonden te delgen; en ten tweede male zal Hij verschijnen, niet om wille der zonde, maar tot zaligheid van hen die Hem verwachten.