Groot gebedenboek ten gebruike van katholieke christenen voor alle dagen en tijden van het jaar en alle omstandigheden des levens

Overweging en gebeden voor de vierde week van de vasten

Overweging - ‘Heb vertrouwen, Jerusalem, want de Heer zal al uw ongerechtigheden wegnemen. Afwassen zal de Heer de smetten van uw zonen en dochters, door de stormwind van het oordeel en door de stormwind van het vuur (Is. 4, 4). Hij zal u besprenkelen met zuiver water; dan zult gij gereinigd worden van al uw vlekken (Ez. 36, 25). De koren der engelen omringen u en zeggen: Wie is zij die daar opstijgt in witte glans, leunend op haar Geliefde? (Hoogl. 8, 5). Want de ziel die eertijds een slavin was, heeft zich nu den Heer zelf tot Geliefde verkoren.’ (H. Cyrillus van Jerusalem) Met deze gedachten bereiden wij ons voor op het Paasfeest: de Heer zal zijn uitverkorenen verlossen, en Christus zal de

[p. 630]

broeder en de bruidegom zijn van het geestelijke Jerusalem der Kerk. Zo groot is deze vreugde, dat zij ons midden in de vastentijd op deze Zondag een ogenblik de droefheid onzer boete doet vergeten. Wij gaan op naar het feest, en reeds voorvoelen wij de blijdschap welke ons in het mysterie van dit feest wordt geschonken.

Hoe werkelijk echter de verlossing is waaraan wij door het geheim van Christus' dood en opstanding deelachtig zijn geworden, wij mogen niet vergeten dat het Paasfeest op aarde slechts het voorspel is van het feest dat wij in de eeuwigheid zullen genieten. Want het meest verheven en meest werkelijke feest is het feest van het eeuwige leven: het eeuwig geluk als wij waarlijk voor Gods aanschijn zullen staan. Daarom wordt ons hier op aarde de voelbare vreugde slechts bij uitzondering geschonken.

Maar ook als wij de aanwezigheid Gods niet op deze wijze gevoelen, is Hij den verlosten mens tegenwoordig. En deze zekerheid is tevens een reden tot vreugde. Zij spoort ons aan steeds aan Gods tegenwoordigheid te denken en dichter tot Hem te komen door al onze werken, door onze wil en onze liefde. Want nu wij het eeuwige feest nog niet hebben bereikt, moeten wij voortdurend den Heer zoeken door gebed en boete. Hij is ons nabij in zijn genade en in de mysteries der feesten welke de Kerk op aarde mag vieren. Maar Hij vraagt van ons dat wij Hem daar zouden vinden, steeds opnieuw, om daardoor inniger met Hem te worden verenigd.

Dank- en smeekgebed

Indachtig het wonder van de broodvermenigvuldiging dat wij bij de evangelielezing van de vierde Zondag overwegen, bidden wij God ons te voeden met het waarachtige brood dat ons voedt ten eeuwigen leven.

Waarlijk recht is het en goed, billijk en heilzaam, dat wij U altijd en overal dankzeggen, heilige Heer, almachtige Vader, eeuwige God, door Christus onzen Heer. In Hem toch wordt van hen die vasten het geloof gevoed, de hoop opgewekt, de liefde gesterkt. Hij immers is het levende en waarachtige brood, dat zowel het wezen is der eeuwigheid als het voedsel der sterkte. Want Hij is uw Woord, door hetwelk alles is gemaakt; het brood niet alleen van de menselijke geest, maar ook van de engelen zelve. Door de voedende kracht van dit brood heeft uw dienaar Moses toen hij de wet ontving, veertig dagen en nachten gevast en zich onthouden van het voedsel des lichaams om uw zoetheid beter te kunnen opnemen; want van uw Woord ontving hij leven en kracht, drinkend in de geest van zijn mildheid en in het aanschijn door zijn licht overstraald. Vandaar gevoelde hij geen honger en vergat hij de spijzen der wereld, omdat het aanschijn uwer heerlijkheid hem heeft verheerlijkt en uw Woord hem onder de aandrang van den Heiligen Geest innerlijk heeft gevoed. Gij houdt niet op ook ons dit brood toe te reiken, en spoort

[p. 631]

ons aan er zonder ophouden naar te hongeren. Want als wij eten van zijn vlees, worden wij gesterkt; en drinken wij zijn bloed, dan worden wij gereinigd.

Almachtige, oneindige en barmhartige Heer, die de zondaars niet verderft telkens als zij U door hun misdaden tergen; stel uw ontferming in plaats van uw gramschap en, zo dikwijls wij U uitdagen ons te kastijden, even dikwijls moge uw goedheid tussenbeide komen om ons te vergeven. Verzadig ons daarom met het brood der engelen, opdat wij, door zijn kracht gesterkt, de sluwheid van den boze vermogen te weerstaan en met uw bijstand door de open deur des hemels tot het getal der burgers mogen binnengaan.

Boetegebeden

Nu wij uitzien naar de zalige verwachting van de passie en de verrijzenis van Gods Zoon en naar de openbaring der heerlijkheid van onzen Verlosser Jesus Christus, laat ons - in vurig verlangen het Pascha des Heren te vieren - voortgaan onze kracht te oefenen en niet terugschrikken voor de moeite die nog voor ons ligt. Veeleer laat ons, nu de heilige vastentijd halverwege is gevorderd, met vertrouwen de nog komende boete beginnen, zoals wij de moeiten van het reeds voorbije vasten hebben verduurd. Jesus, die voor ons is zwak geworden, zal de vermoeiden sterken; gelijk Hij ons reeds het begin heeft gegeven, zal Hij ook de voltooiing schenken. Hij, die wil dat wij de heerlijkheid van zijn passie verwachten, zal met ons zijn om ons te helpen.

Onze zonden, almachtige God, houden niet op U tot onzen vijand te maken; maar op uw ingeving vragen wij, dat ons gebed en onze belijdenis U met ons mogen verzoenen. Laat, door uw ontferming, noch de beproeving dezer wereld onze geest in onmacht doen ten onder gaan, noch de boze bekoring bezit van ons nemen, noch het duister van het ongeloof ons bedekken. Mogen wij stralen in het licht van uw aangezicht dat boven ons is geheven, en altijd in die luister wandelen in vastheid van het ware geloof.

Doe keren, Heer, onze gevangenschap door ons te verlossen van de verlokkingen des vijands; vervul ons met de vertroosting uwer barmhartigheid, nu Gij ziet hoe wij door de zonde toe te laten tot ellende zijn gekomen. Geef ons, vragen wij, te trachten naar de ootmoed van een berouwvol hart, en het vuil dat ons besmeurt door een stroom van tranen schoon te wassen. Mogen wij zó het geneesmiddel onzer belijdenis zaaien in tranen, dat wij de vrucht van uw vergeving oogsten in vreugde.