Groot gebedenboek ten gebruike van katholieke christenen voor alle dagen en tijden van het jaar en alle omstandigheden des levens

[p. 593]

2 februari
Opdracht van onzen Heer in de tempel

Veertig dagen oud wordt Christus de tempel binnengedragen om daar als iedere eerstgeborene van Israël te worden vrijgekocht. Een oude man en een oude vrouw, Simeon en Anna, ontvangen de genade den Heer te erkennen. Ook de smetteloze Moeder is gehoorzaam aan de oude wet en begeeft zich naar de tempel voor de rituele zuivering.

Dit feest is in de eerste plaats een feest des Heren. Vooral in de Westerse Kerk heeft men op deze dag echter graag het moederschap van de Maagd Maria overwogen en haar nederige gehoorzaamheid. Daarom noemde men dit feest ook wel Maria's Zuivering of Maria-Lichtmis. Deze laatste naam heeft betrekking op de bijzondere plechtigheid van deze dag: de plechtige kaarsenwijding, de processie en het blijde kaarsenlicht gedurende de daarop volgende eucharistische viering. Het is Christus zelf dien wij door dit licht verzinnebeelden, - gelijk Simeon zei: ‘een licht tot verlichting der heidenen en de heerlijkheid van zijn volk Israël’, - aldus aan het einde van de Kerstcyclus de mysteries van Epiphanie en Kerstmis, de verschijning des Heren aan de volkeren en aan de geroepenen uit het jodendom, tot één motief samenvattend.

Overweging - Hij dien de hemelen niet kunnen omvatten, komt binnen in een tempel van hout en steen. Maria draagt in haar armen den Zoon, die verwekt werd vóór de morgenster. De eeuwige Wetgever is onderdanig aan zijn eigen wet. Dit zijn in het kort de motieven van het mysterie des Heren, dat dit feest ons voor ogen stelt.

Het geheim van Christus' opdracht in de tempel is een nieuw aspect van het mysterie zijner menswording. De vóór eeuwigheid geboren Zoon wordt rondgedragen als een klein kind. Na de besnijdenis te hebben ondergaan, onderwerpt Hij Zich ook aan het voorschrift, dat alle mannelijke eerstgeborenen uit Israël van God moesten worden vrijgekocht. Door zelf aan de wet der voorafbeelding gehoorzaam te zijn, heeft God haar vervolmaakt tot de nieuwe wet van zijn heil. Want niet

[p. 594]

langer bestaat nu een wettelijke toewijding van eerstgeborenen; allen die geroepen werden, zijn in Christus aangenomen kinderen Gods. De vrijheid der liefde heeft de onvrijheid van de vrees der oude wet vervangen. De oude tempel maakt plaats voor de eredienst in geest en waarheid. De tempel van Jerusalem was sinds eeuwen leeg om vandaag God zelf te kunnen ontvangen. Maar nu heeft hij dan ook afgedaan; tempel en tempelritus, die slechts voorafbeeldingen waren, hebben vandaag hun betekenis verloren. Nu kan er nog slechts volgen dat de voorhang scheurt en de vijand komt om hem voor altijd te slechten.

Het Woord treedt vandaag binnen in zijn eigendom, als verwonderd of de zijnen Hem zullen ontvangen. Het officiële Israël der priesters herkent Hem niet. Slechts de Moeder en de Voedstervader, de grijsaard Simeon en de weduwe Anna zijn de verlichten. Zij zagen uit naar de vertroosting van Israël zonder deze aan God te willen voorschrijven; zij begrepen dat het heil slechts uit genade kan zijn. Want allen worden wij uit genade geroepen: gelijk de onwetende herders, de dwalende magiërs en de oude Simeon die zich liet leiden door den Geest. Voor de maagdelijke Moeder worden vandaag twee tortels geofferd, als was zij door de heilige menswording en geboorte des Heren verontreinigd. De Moeder is gelijk aan haar Kind en onderhoudt evenals Hij de oude wet; om Hem in alles nabij te zijn en nederig haar uitverkiezing te verbergen in haar hart.