Kabeltje maakt televisie

[p. 45]

Dolly is boos

‘Kabeltje, kun je even helpen?’ vraagt een camera-man aan Kabeltje, ‘camera Drie moet vóór camera Eén langs en ik ben bang dat hun kabels in de knoop raken.’

Kabeltje doet precies wat hem gevraagd wordt; hij draagt de dikke zwarte kabel van camera Drie, zodat hij niet in de war komt met de wieltjes van camera Eén.

Waar is dat voor nodig?’ vraagt Dolly, camera Eén, ‘waarom moet camera Drie voor mij langs? Ik ben toch zeker de grootste en de beste van alle camera's. Laat mij dat plaatje maar maken!’ ‘Nee, toe nou, Dolly!’ roept Kabeltje, ‘het staat zo in het draaiboek!’

In het draaiboek staat alles wat er in een televisie-uitzending gebeurt; niet alleen wat er gezegd wordt en wat de camera's

[p. 46]

zullen laten zien, maar ook welke camera's het werk moeten doen en hoe ver ze moeten rijden en waar ze precies moeten stilstaan.

‘Het draaiboek kan me nog meer vertellen’, pruttelt Dolly, die de koningin van alle camera's is, omdat ze door twee mannen bediend wordt en zich als ze dat wil, zó ver kan oprichten dat ze boven alles en iedereen in de studio uitsteekt. Ze zet haar wiel dwars, zodat de cameraman van camera Drie niet verder kan en nog altijd geen plaatje kan maken.

‘Kom, camera Drie, waar blijf je?’ roept de regisseur van boven. ‘Ik kan het niet helpen, camera Eén staat me in de weg’, zegt Drie verlegen.

‘Opzij met die Dolly’, roept de regisseur boos. Dolly's rode lampje trilt van woede als ze door twee mannen wordt weggereden om plaats te maken voor Drie. En dan eindelijk kan Drie het gezicht van de clown uit het televisie-spel dat ze repeteren, van heel dichtbij bekijken. De clown zegt met zijn ogen in het grote oog van Drie: ‘jongens en meisjes, wat 'eb iek ien de 'óed?’

Als hij dàt gezegd heeft moet camera Drie weer heel vlug naar achteren rijden om plaats te maken voor Dolly, die de hoed van de clown gaat laten zien.

Maar Dolly is zò woedend omdat ze opzij geschoven is voor een veel kleinere camera, dat ze haar hele werk vergeet en inplaats van de hoed de schoenen van de clown laat zien. Alles moet weer helemaal over. Camera Drie moet weer naar voren, de clown moet weer van heel dichtbij in het camera-oog kijken en vragen: ‘wat 'eb iek ien de 'óed?’ Drie moet weer naar achteren, Dolly naar voren om het kleine witte konijntje te laten zien dat in het bolhoedje van de clown zit.

[p. 47]

‘Hè hè’, zuchten de regisseur en de camera-mensen, ‘eindelijk goed. En nou geen kunsten bij de uitzending, hoor, Dolly!’

Dolly zegt niets, maar ze is woedend; haar oog flikkert vals naar camera Drie, die maar een beetje bij haar uit de buurt blijft tot de uitzending begint. Als het zover is en het in de studio al doodstil geworden is, hoor je Dolly tot diep in haar kabels nòg sissen tegen die camera Drie die er toch echt niets aan doen kon. Ze maakt zich zò kwaad dat je de hitte om haar heen ziet trillen. De camera-man, die haar bedient, begint al ongerust te kijken. En dan is het de beurt van camera Drie. Kabeltje draagt als een muis zo stil, haar kabel voor de boze Dolly langs. In zijn rug voelt hij haar priemende oog branden, maar hij heeft geen tijd om er op te letten, want de clown zit klaar en zegt: ‘wat 'eb iek ien de 'oed?’

[p. 48]

Tjoep... Nu moet Drie snel terug en Dolly naar voren. Maar wat is dat? De grote camera heeft zich zo kwaad gemaakt dat er diep in haar iets ‘knap’ zegt en haar lichtje dooft. Iedereen in de studio heeft het gevoel dat zijn eigen hart tegelijk stil staat van schrik. Want een camera die uitvalt, dat is één van de allerergste dingen die bij een uitzending gebeuren kunnen. Ook Kabeltje staat als aan de grond genageld, met de kabel van Drie in zijn handen. Maar wat doet de slimme Drie? Van het gezicht van de clown glijdt haar oog langzaam naar beneden langs zijn mooie witte pak tot op zijn knieën waar hij de hoed met het konijntje heeft. Ze doet het schitterend en er is niet één televisiekijker, die merkt dat er iets niet goed gaat.

Na afloop komt de regisseur naar beneden en klopt de dappere Drie op haar grijze ruggetje. ‘Prima!’ zegt hij, ‘niemand heeft Dolly gemist.’

En Dolly, die op dat ogenblik wordt bekeken door een televisiedokter in een witte jas en met een tas vol instrumenten, net als een echte dokter heeft, kan alleen maar verlegen knipperen met haar oog, dat de dokter net weer aan het kijken heeft gebracht.