Het prieelken der gheestelyker wellusten

[p. 100]

Een gheestelyck liedeken
opden thoon, Ie souffre passion, &c. oft, Iay faict mon testament.

Reyn hertekens zullen verblyden
Inder eewicheyt,
Die hier tot allen lyden
Hen ziel maeken bereyt.

Die Godt wilt behaegen,

Ziet dat hij begeert
Zijn lyden te verdraegen
Om Godt, hij eest al weert.

Och hoe edel zyn

Der menschen zinnen,
Die met herten fyn
Willen Godt beminnen.

Die zyn herte niet en stelt

Op dat aertsche goet,
Noch die hem niet en quelt,
Om dat hijt derven moet.

Peyst dat ghij naeckt moet scheeden

Uut deser werelt wijt,
Wilt u met liefden cleeden
In desen droeven tyt.

Doet caritate den armen

Die nu zyn inder noot,
Godt sal uwer ontfermen
In dure van uwer doot.

Den Heere die is almachtich

Hy willet haest versien,
Betrouden wij zijn woort crachtich,
Ghenade soude ons gheschien.