Het prieelken der gheestelyker wellusten

[p. 98]

Een gheestelyck liedeken,
op den thoon, Ie faict mon testament.

Quelende ziele wildi u keeren
Te smaeken Godts soeticheyt,
Ghij moet ierst lijden leeren,
Ende daertoe zyn bereyt,

Om de werelt te verlaeten

Met herten ende zin,
Dat hemels is suldi vaeten,
Ende doen een groot ghewin.

Neempt u meyninge waer,

Leert uwen wille breken,
U herte sal daernaer
In liefden heel onsteken.

Is u de liefde ghegeven,

Ghij hebt eenen grooten schadt:
Vrolyck moochdi leven,
Ghij staet inden rechten padt.

Die geen liefde en heeft,

Die is hier levende doot,
Zeer luttel hij daerom gheeft,
Al ziet hij yemant in noot.

Hij houdt hem vereenicht met Godt,

Die hem tot liefden stelt:
Hij onderhout Godts gebodt,
Die de sonde doet ghewelt.

De werelt sal u haeten,

Wort ghij in deuchden sterck:
Weest ghij heel ghelaeten,
En maecter aff geen werck.

Laet de werelt vaeren,

Zy is den doot fenyn,
Haer vrintschap ende kaeren
Doen der zielen groote pijn.

Die de werelt kint,

[p. 99]

 

Zeer haestelyck hijse vliet,

 

Want hij claer bevint,

 

Dat zy is min dan niet.

 

Die de werelt beminnen

 

Met haer pomperijen sot,

 

In hen verstant van binnen

 

Zullen zy worden bot.

 

Die dit Liedeken dichte,

 

Vloot vander werelt boos,

 

Want met claeren ghesichte

 

Sach zy haer treken loos.