|
| |
| |
| |
Een schoon liedeken vander passien ons Liefs Heeren,
op den thoon, Helas mon poure coeur.
Ghedachtich tot alder tyt,
En vertroosten u waer ghij zyt.
Gaet inden gheest van binnen
By u lieff int hoofken soet,
Danckt hem met viericheyt,
Siet hoe Jesus zeer machtich
De Joden te gemoete gaet,
Die hij met een woort crachtich
Hij heeft Jesum ghenomen,
En ghecust met herten loos.
Synen verrader ontfanckt,
Die hier naer hem verlangt ?
Merckt hoe die vreede honden
En met swaere slaegen slaen.
Hij swaerlyck wort gheslaegen
Voor zyn aenschijn claer.
Eenen slach heeft hij ontfangen
| |
| |
Van eender ghewapender hant,
Dat zyn bloet ten neuse uut spranck.
Danckt hem vander smerten
Seer vreedelyck zy hem trecken
Van daer nae Caiphas huys,
En willen hebben aent cruys.
Int aenschijn dat dInghelen loven,
Metten haere zy hem togen,
Hem doende groot ghequel.
Sij decten met eenen cleede
Syn lieffelijck aenschijn zoet,
En riepen met stemmen vreede,
Propheteert wie u dit doet.
Van daer gaen zy hem iaegen
Naer den Rechter Pilatus vree,
Die zyn lichaem heeft doen slaegen
Met gheesselen heel ontwee.
Daer stont die iongelinck schoone
Den boosen Joden ten toone,
Van bloede zeer mismaect.
Danct hem van zynder smerten,
Wast u ziele in zyn bloet.
Sij hebben tsamen ghevrongen
Een croone van doornen groot,
Die zy met fortsen drongen
In spotte zy hem aentogen
| |
| |
Een cleet met fellen moet:
Haer knieden die zij bogen,
Ende riepen, weest ghegroet.
Jesum saegen voor hen staen,
Die sententie van haer gheseyt,
Hebben zy dat cruyce gheleyt.
Nu gaet onsen Bruydegom vercoren
Smaeken den bitteren doot
Om ons die waeren verloren
Te verlossen uutter noot.
Wilt metten geest van binnen
En ziet u lief vol minnen
Hij riep, Vader willet hen vergeven
Sy en weten niet wat zy doen.
Den moordenaer heeft gebeden,
Heer wilt myns ghedachtich zyn.
Suldi wesen int rycke myn.
Sach onder den cruyce staen
Met grooten druck bevaen.
Hy sprack totter maget schoone
Die hij met herten bemint,
| |
| |
Neempt Joannes voor u kint.
Tot Joannes die hij beminde.
Sprack hij met herten vrij,
In plaetse van haeren kinde
Staet ghij myn moeder bij.
De sonne liet haer schynen,
Daerde die heeft ghebeeft,
Siende haeren Schepper in pijnen,
Diet al het leven gheeft.
Iesus riep uut caritaten,
Ende bitter pijnen groot,
Mijn Godt waerom hebdi my verlaten
Syn bloet was hem ontsoncken
Syn aderen waeren vercorst,
Hy hevet ons al gheschoncken,
Daerom riep hy, my dorst.
Met galle en azyn terstont,
Een spongie dat zy naemen
Ende dructense voor zynen mont.
Die bitterheyt hadde ontfaen,
Hy sprac met banger herten,
Dat van hem was ghescreven
Is volbracht in swerelts foreest,
Inde handen zyns vaders verheven
Hy en sal u niet laeten verloren,
Heere wilt u bitter lyden
|
|
Auteursrecht onbekend