Het prieelken der gheestelyker wellusten

[p. 85]

Een gheestelijck liedeken
op den thoon, Wie wilt hooren singen, &c.

Nu wilt u herteken sturen
In Godt gebenedyt,
Tallen tyden en uren
Vliet vande creaturen,
Zy vergaen al metter tyt.

Iesum suldi beminnen,
Want hij alleen eest weirt,
Hangt aen hem u vijff sinnen,
U ghebreken suldi verwinnen,
En crijgen dat u herte begeert.

En laet uwen gheest niet rusten
Op dat verganckelyck es,
Ten sal uwen lust niet blusschen,
Maer u herteken meer ontrusten,
Daerom verachtet al als mis.

Keert u inwendich binnen,
Claecht Godt daer uwen noot:
Hy sal hem u laeten kinnen
U sonden suldi verwinnen
Door zyn gratie groot.

Vernieut in u Godts beelde,
Maeckt u herte daertoe bereyt,
Dat ghij moocht smaeken zyn weelde,
Diemen niet en coopt met ghelde,
Dan met een diepe ootmoedicheyt.

[p. 86]

 

 

 

O menschen zyt al ootmoedich,

 

Het is de meeste deucht,

 

Sy maeckt de ziele voorspoedich,

 

Voor temptatie is zy behoedich,

 

Inden geest geeft zy een groote vreucht.

 

Die hier ootmoedelyck leven

 

Beneden in dit aertsche dal,

 

Godt sal hen zyn gratie geven

 

Dat zy hem sullen aencleven,

 

Als de doot hen overcomen sal.