Het prieelken der gheestelyker wellusten

[p. 63]

Een gheestelijck liedeken
op den thoon, Noseroit on dire, &c.

Die mensche zeyt.

Ick hebbe een lief uutvercoren
Van een reyn maecht gheboren,
Jesus is zynen naem.
Ick soude hem gaerne minnen
Met herten en met zinnen,
Waer ick daertoe bequaem.

De Heere.

Mensche wilt tot my keeren,
Mijnen gheest die sal u leeren
In uwer zielen gront;
Maer ghij moet u begeven
Naer mynen wille te leven,
Soo wordi bequaem terstont

De Mensche.

Als ick op u heere dincke,
Myn herteken ick u schinke,
Tot liefden wel bereyt:
Maer mijn quade nature
Valt my rebel ende sture,
Sy soeckt die ijdelheyt.

De Heere.

Leert hier natuere versterven,
Ende om mynen wille derven
Al dat u herte lust.
In uwen gheest van binnen
Zuldi my dan kinnen,
En stellen u hert gherust.

De Mensche.

Doet open Heere myn ooren
Laet mij u woorden hooren,
U stemme die is zeer goet:
Wilt alle myn ghebreken
In u vyff wonden stecken,
Die plaetse vind ick zeer goet.

[p. 64]

 

De Heere.

 

Och ziele en wilt niet trueren

 

U sal corts troost ghebeuren,

 

Strydt vromelyck uwen stryt:

 

Ghy moet hier nu lyden,

 

Naermaels suldi verblyden,

 

By my des seker zyt.

 

De Mensche.

 

De werelt wil ick laeten,

 

Ende die sonden haeten,

 

Al eest myn lichaem pijn:

 

Compt zoete lief vol minnen

 

Vangt ghy myn vyff zinnen

 

Ick wil u ghevangen zyn.

 

De Heere.

 

O edel ziele ghepresen

 

Mijn weelden zijn te wesen

 

In uwer zielen gront:

 

En doedij mij geen beletten,

 

Ick sal u sondige smetten

 

Gaen suyveren terstont.

 

De Mensche.

 

O Lief van grooter waerden

 

Ghecomen op deser aerden

 

Voor ons sterven die bitter doot.

 

Wilt u bitter smerte

 

Printen in mijn herte

 

Door u ghenade groot.

 

De Heere.

 

Wilt in mij betrouwen,

 

Laet u die sonden rouwen,

 

Maeckt een goet propoost:

 

Uwen wille moetty laeten,

 

Ende u selven haeten,

 

Soo suldi vinden troost.

[p. 65]

 

De Mensche.

 

O Heere wilt bij mij blijven,

 

Doet mijn ziele beclijven

 

Mijn herte dat is ontstelt:

 

Leert mij tot allen tijden

 

Tegen mijn ghebreken strijden,

 

En mij selven doen ghewelt.

 

De Heere.

 

En laetes u niet verdrieten,

 

Mijn gracie sal in u vlieten,

 

Mijn alderliefste bruyt,

 

Ick en sal van u niet scheyden

 

Tot dat ick u sal leyden

 

Met mij ter werelt uut.

 

Die dit Liedeken dichte

 

Met inwendich ghesichte

 

Doorsach zij haeren gront:

 

Bidt voor haer uut minnen

 

Dat zij mach verwinnen

 

Haer ghebreken tot alder stont.