Het prieelken der gheestelyker wellusten

[p. 61]

Een gheestelijck liedeken ghedicht
op den thoon van de hymne, a folis, &c.

Jhesus es myn lief en niemant el,
Waer ick by hem soo waer ick wel,
Want sonder Godt en can ick niet,
Heere haelt my uut dit verdriet.

In deser werelt en is geen rust,

Voor dat ghij mijn begeerten blust:
Laet my met u vereenicht zyn,
Soo sal ick wesen uut alle pijn.

Die vereenicht es met Godt,

Des werelts vreucht acht hy voor spot:
Het vleesch hij onder den geest verterdt
Van zyne gebreken hij meester werdt.

Zeer saelich is hij die dit doet,

Want het moet costen vlees en bloet
En menigen sucht ende daertoe traen,
Eermen dese gratie can ontfaen.

Dat weten zy wel diet hebben geproeft

Hoe dicwils dat het herte bedroeft
Eer die quade nature versterft,
Ende haeren vrijen wille derft.

Als de mensche hem inne keert,

Inwendich wort hij van Godt geleert,
Daeraf hij menigen troost ontfanckt,
Daer een goede ziele zeer nae verlangt.

Gheen verstant en can versinnen,

Wat Godt geeft die hem beminnen,
Die vreucht alle ander te boven gaet.
Twelck de werelt niet en verstaet.

O troost naer u myn ziele haeckt

Zonder u de deucht zeer bitter smaeckt
Penitentie is een swaer verdriet,
Is Jesus liefde int herte niet.

[p. 62]

 

Maer als ick gevoele den soeten troost

 

Van dat myn ziel my heeft verlost,

 

Druck, lyden ende pijn

 

Is mijnder zielen dan een medecijn.

 

Heere de werelt valt mij nu swaer,

 

Helpt mij by u te comen daer

 

Boven in uwen hemel schoon,

 

Geeft mij u selven tot eenen loon.

 

O loon diet al te boven gaet,

 

Die u vercrijcht, zeer zeker staet:

 

Arm is hij die u derven moet,

 

Al haddy oick alder werelt goet.

 

Bidt voor die dit heeft ghedicht,

 

Dat haer droefheyt mach zyn verlicht,

 

Alle die dit singt oft leest,

 

Haerder toch ghedachtich weest.

 

 

 

Amen.