'Een Beytie Hollansche'

Dutch Compositions

[p. 40]

19 & 20: c. 5 & 6 March

Mynheer Rose moet ook een onderwerpen worden. Hy is een Scot[s]che Heer en waraagtig een Hooglander, wae by Inverness geboore geweest en heeft van zyn kindsheyd het regt fairintosh gedronken. Zyn vaader was een Jonger Zoon van het familie van Kilravock, een heel oude familie, waarin daar hebben negenteen Hughs geweesten. Die Groot-Vaader wan onze Helde was lid van het huys van Gemeentens. Ik bin niet zeeker of hy heeft gespraakt, dog hy was heel taalvaardig. Na t'eynde van zyn leeven hy heeft t' huys geblyven.

Hy was een groot ongeloovige, mar hy was ongestadig en bevreesd, en woude alle tyds Religie invoeren, welke was een teekenen dat hy was daaromtrent zeer ongerustig. Het was heel onbeschaafde en zottelyk te schelden alle daag tegen die Domines. Zyn zoon Lewis, wy had niet maer Religie als een Paerd, zeyd: ‘Als u belieft, Vaader, Bemoei u^28. niet van deze dingen, voor die Domines zallen alletyds zynen wegen gaen’. En waarachtig Lewis spreekt als een verstandig Carle.

28. This is where Dutch Composition no. 20 begins.

[p. 41]

19 & 20: c. 5 & 6 March

Mr Rose must also become a subject. He is a Scottish gentleman and truly a Highlander, who was born near Inverness and from his childhood has drunk genuine Ferintosh whisky. His father was a younger son of the family of Kilravock, a very old family, in which there were nineteen Hughs. The grandfather^29. of our hero was a member of the House of Commons. I am not sure whether he spoke; but he was very eloquent. Towards the end of his life he remained at home.

He was a great infidel, but he was very unstable and afraid, and always wanted to drag in religion, which was a sign that he was very uneasy about it. He was very rude and unwise to abuse the clergy every day. His son, Lewis,^30. who had no more religion than a horse, said, ‘Please, father, do not trouble yourself about these things, for the clergy will always go their own way.’ And indeed Lewis spoke like a sensible fellow.

29. Hugh Rose, 15th Laird of Kilravock.

30. The Yale typescript notes that ‘Neither Burke's Landed Gentry, 1952, nor A Genealogical Deduction of the Family of Rose of Kilravock, 1848, gives Hugh Rose, 15th Laird of Kilravock, a son Lewis, but the Genealogical Deduction, p. 405, does give Hugh, 16th Laird, a son Ludovic’.

[p. 42]

Die cousin van onze Mynheer Rose - dat is te zegen, die tegenwordig heer van Kilravock - is een excellent man. Hy heeft een vriendlyk haart en hy is die Best Hospes in die Waereld. Maar hy is een beytie onbedagt en te veel gelt uytgeeft zoo dat hy is onder het wanvoeglyk noodzaaklykheid een groot deel van zyn middelen te verkoopen. Hy is inderdaad een aardig Snaak, en hy heeft een overvalling verscheydenheyd van klugtigen vertellingen. Men zeg dat hy sall somtyds waagen te vercieren zyn vertellingen. Zyn zoon is een heel goed Jong Carle. Hy is een Raadsheer t Edinburgh, dog Ik geloov dat hy heeft niet veel beezigheyd. Hoe ook, hy spult weel om te Viol en hy can zyn glass drinken en laughen heel vroolic’.

[p. 43]

Our Mr Rose's cousin - that it to say, the present Laird of Kilravock - is an excellent man. He has a friendly heart and he is the best host of the world. But he is a little rash and spends too much money, so that he is under the irksome necessity of selling a great deal of his property. Indeed he is a fine wag, and he has an overwhelming variety of funny stories. It is said that he sometimes fabricates his stories. His son is a very good young fellow. He is an advocate in Edinburgh; but I do not believe that he has much business. However, he plays the violin well, and can drink and laugh merrily.