Vrijheid en slavernij

Verhaal over het jaar 1000, met nabeschouwing over 2000

[p. 143]

En dan wordt het 2000

Jouke voorspelde de ondergang van de wereld in 2000. Krijgt hij gelijk?

Niet op de manier waarop men zich in het jaar 1000 het einde van de wereld voorstelde. Niet door hemels ingrijpen, zoals toen veel mensen dachten.

Misschien wel door uitputting van grondstoffen, vervuiling, verlies van tropische bossen, schade aan de ozonlaag, zure regen en een sterk gegroeide wereldbevolking. Wie alle problemen van het wereldmilieu bij elkaar ziet, wordt moedeloos en denkt: dit is onoplosbaar. Toch is dat niet zo. Er wordt wel degelijk gewerkt aan de redding van de aarde. Het duurt lang voor er verbetering merkbaar is. We doen het voor de generaties die na ons komen. Als we de bodem tientallen jaren vervuilen, kost het veel tijd en geld om het weer schoon te krijgen. Dat bossen van zure regen zouden lijden, was allang bekend, toch beginnen we nu pas aan het verbeteren van auto's en het verminderen van uitstoot van schadelijke stoffen.

Is het allemaal somberheid?

Nee, de tijd tussen het zien van het probleem en het werken aan oplossingen wordt steeds korter. Dat zien we bij het broeikaseffect. Door te veel koolstofdioxyde (co₂) wordt de atmosfeer wereldwijd bedreigd, met als gevolg stijging van temperatuur, hogere zee, overstromingen en ingrijpende wijziging van het klimaat. Zoiets raakt alle mensen op de hele wereld. We zien nu dat er in korte tijd maatregelen genomen worden. Het duurt vele jaren voor we resultaat zien, maar de tijd tussen het zien van het probleem en het werken aan de oplossing is korter geworden.

Steeds meer mensen weten dat we niet door kunnen gaan met onbeperkt grondstoffen uit de aarde te halen. Wat in miljoenen

[p. 144]

jaren ontstaan is, mogen wij niet zomaar opmaken.

In ons land is afval een probleem. Toch zou 90 procent van alle afval opnieuw gebruikt kunnen worden. Lukt het ons de afvalstroom gescheiden op te halen, dan is hergebruik - recycling - van veel dingen mogelijk.

Zo zijn er veel problemen die we met goede wil en vindingrijkheid op kunnen lossen. Als alle mensen samen eraan werken is er veel mogelijk.

In grote delen van de wereld is het elke dag onzeker of men eten zal hebben. Om al die mensen die zekerheid te geven is elk jaar een heel groot bedrag aan geld nodig. Dat geld, waar we een jaar mensen van kunnen laten eten, wordt in 1990 elke veertien dagen uitgegeven aan wapens.

Als we dus minder wapens maken, komt er veel geld vrij voor dingen die echt belangrijk zijn. Steeds meer mensen begrijpen dit en al die mensen samen kunnen de aarde redden.

De techniek richt zich steeds meer op het schoonhouden van grond en rivieren. Dat is een goede zaak, we hebben mensen nodig die zulke dingen bedenken. Technisch opgeleide mannen en vrouwen kunnen samen veel doen om de wereld te redden.

Zij hebben steun nodig. Iedereen zal een stukje luxe of rijkdom af moeten staan. We kunnen veel minder auto's gebruiken dan er nu rondrijden. Velen zullen hun eigen auto weg moeten doen. Dan reizen we weer op de fiets, met bus of trein, dat kan ook.

Bij het weggooien van dingen zullen we wat beter op moeten letten: gaat het in het vat plantaardig of in het vat oud papier? Als we afval echt duidelijk scheiden, kan heel veel opnieuw gebruikt worden. Van alle keukenafval, slablaadjes, aardappelschillen en dat soort dingen, kunnen we compost maken. Daarmee maak je land vruchtbaar zonder kunstmest en dat werkt dubbelop. Er is minder afval en de bodem wordt niet vervuild door resten van kunstmest.

Het zal lang duren. We hebben er in de afgelopen tientallen jaren een rommeltje van gemaakt, het kost tijd dat weer op te ruimen.

[p. 145]

Het is de mensen voor ons niet helemaal aan te rekenen wat ze gedaan hebben. Veel gevolgen zijn nu pas zichtbaar.

Tot voor kort rekende men op het herstel van de aarde. Wij ervaren dat daar grenzen aan zijn. We gaan er iets aan doen.

Heel veel mensen willen de aarde heel houden. Door goede samenwerking, wereldwijd maar ook in je eigen huis, kan het grote probleem opgelost worden. Laat iedereen meedoen, dan komen we er samen wel uit. Wie nu nog een keuze moet maken voor de toekomst, kan kiezen voor een beroep waarin hij of zij iets kan betekenen voor de wereld als geheel. Met de inzet van iedereen is er veel mogelijk.

Er zijn mensen die het graag van vandaag op morgen zouden regelen. Zij zullen merken dat veranderen langzaam gaat. Toch zijn die mensen nuttig en nodig. Zij herinneren ons allemaal eraan dat het zo niet door kan gaan. Er moet heel veel veranderen.

Anderen doen het liever wat kalmer aan. Zij zijn ook nodig. Ze zullen vaak met oplossingen komen die echt uitvoerbaar zijn. De felle mensen die haast hebben, geven vaak goede ideeën die door de anderen uitgewerkt worden.

Zo hebben we elkaar nodig.

Samen kunnen we de wereld redden. Het zal lang duren en het is een moeilijk karwei, maar met hulp van heel veel mensen die allemaal hetzelfde willen, kan het.

Doe je mee?

Zorg dat de voorspelling van Jouke uit het jaar 1000 niet uitkomt. De wereld kan blijven bestaan, de wereld is van iedereen. Ook van jou en mij.

We kunnen meewerken aan een schoon milieu in eigen huis, in onze buurt, in de stad of provincie, in het eigen land, in Europa of misschien zelfs wel in de hele wereld.

Samen zal het best lukken.

Bijna iedereen begrijpt al dat het nodig is, samen houden we de wereld bewoonbaar voor onszelf en voor allen die na ons komen.