Verraad in Dorestad

[p. 30]

6 Vechten voor je werk

Al heel vroeg de volgende ochtend gaan Karl en zijn vader naar de haven om bij koopman Hrotberet te werken. De mannen die dat altijd doen, vinden dat niet goed. Twee komen dreigend op vader en Karl af. Ze zullen die Saksen wel eens in elkaar slaan, dan leren ze het wel af om je werk af te pakken.

Vader ziet het en wordt kwaad. Alle woede van de afgelopen weken over het onrecht dat de Franken hem aangedaan hebben, ontlaadt zich.

Hij is kleiner dan de twee die op hem afkomen, maar dat telt nu niet meer. Alleen de woede maakt vader al gevaarlijk.

De twee mannen uit Dorestad weten dat niet. Ze denken dat die laffe Saks wel zal wijken. Dat gaat mooi niet door.

Nog voor de eerste man een klap heeft kunnen geven, slaat vader hem hard op de maag. De man krimpt in elkaar en de ander wordt nu ook kwaad. Hij wil vader voor het hoofd slaan, maar die is sneller. Hij slaat de man hard tegen de kaak, die kaak hangt er daarna scheef bij.

De omstanders juichen, een echte vechtpartij is altijd leuk. Iedereen weet dat de twee uit Dorestad de beruchtste vechtersbazen zijn van de hele stad. Die krijgen nu van een kleine boer uit Saksen een pak slaag.

Vader is door het dolle heen, hij trapt de man die het eerste aanviel hard tegen het onderlijf. Dat helpt, huilend ligt hij op de grond, krimpend van de pijn. De ander probeert van achter aan te vallen, dat lukt niet. Karl steekt hem een stok tussen de benen, de man struikelt en valt hard op zijn gezicht. Ook hij huilt van de pijn.

Dan nemen de twee kerels de benen.

De omstanders juichen vader toe, hij is de overwinnaar. Hij is

[p. 31]

[p. 32]

sterk en hij mag voortaan aan de kade werken. Velen die zelf graag de twee vechtersbazen hadden willen slaan, zijn blij dat die lui eindelijk eens verliezen.

Koopman Hrotberet, die alles gezien heeft, denkt: dat is een sterke vent, en hij is handig. Daar zou ik wel eens iets aan kunnen verdienen. Hij laat niets blijken, kijkt vriendelijk en laat Karl en zijn vader meehelpen zijn schip te laden.

Hier tellen alleen kracht en geweld. Franken hebben alleen ontzag voor iemand die hardere klappen kan geven dan zij. Vader is zo'n man. Ze werken en krijgen geld.

Hrotberet wil de volgende ochtend weg, hij praat met vader. Die vertrouwt de koopman, want het is een Saks. Saksen zullen elkaar niet bedriegen.

Het is al schemerig als Hrotberet vraagt: ‘Zou jij niet liever een boerderij hebben?’

Vader knikt. ‘Dat krijg ik hier niet voor elkaar. Die boeren sturen hun honden op je af. Ik zal wel de rest van mijn leven moeten blijven werken in Dorestad, schepen lossen en laden.’

Hrotberet zegt: ‘Ik zal eens kijken of er in het zuiden niet ergens een boerderijtje is. Je vindt het niet erg om straks weer weg te moeten?’

‘Nee,’ zegt vader. ‘Hier heb ik niets, Jutta is goed voor ons, maar we hebben geen huis, geen eigen plek. Een echte boerderij zou fijn zijn. Is daar in het zuiden kans op?’

Hrotberet antwoordt: ‘Ik beloof niets, maar ik zal voor jullie rondkijken. Ik ga naar Koblenz, daar in de buurt zijn veel boerderijen. Of het lukt weet ik niet, over ruim een maand ben ik weer terug. Kom dan nog maar eens praten.’

Karl en zijn vader kopen van het verdiende geld tarwe en ander eten. Dat nemen ze mee naar Jutta. De twee mannen die vanochtend verslagen zijn, zien het. Ze willen wraak nemen.

Ze gaan naar de dijk waarover Karl en zijn vader naar Jutta lopen. Ze overvallen de man die hen die ochtend vernederd heeft

[p. 33]

en proberen het eten te stelen.

Dat lukt niet. Vader is wel moe, maar hij is nog sterk genoeg om de twee aanvallers af te slaan.

De man met de scheve kaak krijgt daar nog een harde klap op, de kaak zit daardoor weer recht. De ander wordt getrapt en rolt gillend van de dijk af.

De overval is mislukt. Karl pakt de zak graan op en samen lopen ze door.

In het huisje van Jutta is grote vreugde als ze met eten thuis komen. Dat is snel verdiend! Jutta had het hard nodig, want haar voorraden raken snel op met zoveel gasten in huis.

Karl vertelt hoe vader heeft moeten vechten. In zijn verhaal wordt het een heldendaad.

Vader luistert en zegt dan: ‘Het was niet zo veel bijzonders, die twee kerels zijn niet zo sterk als ze eruitzien. Hrotberet zal voor ons bij Koblenz kijken naar een boerderij. Hij weet niet of het lukt, maar het is een nieuwe kans.’

Jutta kijkt op als ze de naam Hrotberet hoort. ‘Dat is een man die in slaven handelt,’ zegt ze.

Vader is verbaasd. ‘We hebben zijn schip vandaag vol geladen met dekens en andere lappen.’

‘Toch heb ik wel eens gehoord dat hij in slaven handelt,’ herhaalt Jutta.

‘Dat kan niet, die man is eerlijk. Hij is een echte Saks, die handelen niet in slaven.’ Vader is overtuigd van de eerlijkheid van Hrotberet.

Jutta niet, ze weet dat kooplieden heel eerlijk kunnen lijken, maar toch bedrog plegen. Ze praat er maar niet meer over. Als vader zo vast overtuigd is van de eerlijkheid van die man, kan hij wel gelijk krijgen. Misschien zijn Saksen onderling wel zo.

Karl heeft dit gesprek gehoord en hij weet dat Hrotberet je nooit recht aankijkt. Hij kijkt langs je of over je heen. Jutta kan wel gelijk hebben. Hij was bij het gesprek van vader en de koopman. Het viel hem toen op dat Hrotberet af en toe gemeen grijnsde als vader hem geloofde.

[p. 34]

Hij weet ook niet wat hij ervan denken moet. Laten ze maar hopen dat die man eerlijk is. Bij kooplui weet je nooit wat ze echt menen.

De volgende dag en de dagen daarna zijn ze bij de haven van Dorestad om schepen te laden en te lossen. Ze zijn nu opgenomen in een ploeg van mannen die samenwerken. De twee vechtersbazen van de eerste dag zitten in een andere ploeg, dat valt alweer mee.

Ze verdienen geld en brengen elke dag eten thuis. Overvallen op de dijk zijn er niet meer.

Toch loeren de twee die verslagen zijn op een kans om wraak te nemen. En die krijgen ze als vader op een dag met een zwaar pak van een boot komt. De schipper wil zijn schip snel gelost hebben, daarom zijn er twee ploegen tegelijk gehuurd.

De ene man geeft vader een duw, die wankelt, haalt nog net de wal en valt dan. Meteen zit de andere man boven op hem. Hij wil vader slaan.

Maar Karl is er ook nog! Hij komt met een dikke tak van het schip en slaat daarmee hard op het hoofd van de man die zijn vader wil slaan. Die valt half bewusteloos opzij.

Alle andere werklui juichen.

De eerste aanvaller wil nu ook niet meer. De bewusteloze krabbelt alweer overeind en gaat scheldend weg.

Voor die dag hebben ze weer gewonnen.

Zo verstrijken de weken. Karl en zijn vader werken hard en verdienen veel geld.

Karl zou liever wat meer in Dorestad rondkijken, hij zou zelf handel willen drijven. Hij ziet veel en kan de Frankentaal vlot spreken. Handel is niet zo vermoeiend als schepen lossen en je verdient er meer mee.

Toch moet hij bij zijn vader blijven, die spreekt maar een paar woordjes van de taal van de vijand en Karl is nodig als tolk. Er zijn schippers die aan het eind van de dag minder willen betalen dan

[p. 35]

aan het begin was afgesproken. Karl praat dan duidelijk in de taal van de Franken en ze krijgen hun geld.

Dan komt Hrotberet terug. Hij lijkt wel blij. Vader loopt snel naar hem toe en vraagt: ‘Is er nog nieuws?’

‘Goed nieuws,’ zegt Hrotberet lachend. ‘Dicht bij Koblenz is een stel oude mensen, ze willen hun boerderij overdoen aan iemand die jonger is.’

Het valt Karl op dat Hrotberet vader weer niet aankijkt. Wat is dat toch met die man?

Vader is blij. ‘Wanneer ga je weer die kant uit?’

De koopman grijnst. ‘Over een week vaar ik weg. Jullie kunnen dan wel meevaren, je zal me alleen iets moeten betalen voor het eten.’

Dat vindt vader begrijpelijk.

Het geld van die dag houden ze in hun zak en dat zullen ze ook de volgende dagen doen.

Ze gaan blij naar huis en vertellen daar het goede nieuws.

Hrotberet krijgt die week bezoek van de twee vechtersbazen. ‘Die kleine Saks is sterk, je zou hem als slaaf kunnen verkopen.’

Hrotberet knikt, hij had daar zelf ook al aan gedacht. Toch roept hij luid: ‘Van mijn schip af, smeerlappen, hoe durf je zoiets voor te stellen.’

Anderen horen dat. Spoedig is overal bekend wat het voorstel was en hoe Hrotberet reageerde.

Ook vader hoort het. Hij is nu helemaal overtuigd van de eerlijkheid van de koopman.