Thomas

Een verhaal uit 1688

[p. 41]

Hoofdstuk 9

In de middag om drie uur zijn ze er.

Vader gaat meteen aan het werk.

Er komen steeds meer soldaten en paarden.

Thomas mag gaan wandelen.

Hij loopt door een poort en ziet een groot huis.

Dat is een kasteel, daar slaapt de prins straks.

Voor het kasteel is een hele grote tuin.

Een park, vol bomen en struiken.

Er zijn ook mooie grasvelden en vijvers.

Thomas ziet deftige zwanen in de vijver.

Er zijn ook eenden en waterhoentjes.

Thomas heeft nog een stuk brood in zijn zak.

Hij voert er de eenden mee.

Zelfs een zwaan komt dichterbij.

Thomas gooit een stuk brood naar de zwaan.

Langzaam en deftig glijdt de grote vogel er heen.

Een eend is vlugger, die pakt het brood.

‘Jammer zwaan!’, roept Thomas.

‘Je moet wat vlugger zijn.’

Achter zich hoort hij geschreeuw.

Hij kijkt om, wat is er aan de hand?

[p. 42]

Vóór het kasteel zijn veel mensen.

Ze roepen en ze hollen heen en weer.

Vijf mannen proberen een zwart paard vast te houden.

Het dier slaat wild met de achterbenen,

dan breekt het los en holt de tuin in.

Het zwarte paard rent recht op Thomas af.

Het heeft zijn oren in zijn nek en blaast wild.

[p. 43]

Thomas ziet een boom met een lage, schuine stam.

Daar holt hij heen.

Het zwarte paard is nu dichtbij. Wat is het wild!

Thomas klimt in de boom.

De boom staat schuin, onder Thomas is nu water.

Het paard stopt bij de vijver.

Het stampt woest en maakt wilde sprongen.

‘Hé, maak je niet zo druk’, roept Thomas.

‘Je laat iedereen schrikken. Doe niet zo gek.’

Het zwarte paard stampt weer en hinnikt.

Het staat nu onderaan de boom en schraapt met zijn hoeven over de stam.

[p. 44]

De boom trilt. ‘Houd daarmee op!’ gilt Thomas.

‘Als je tegen de boom schopt, val ik in de vijver.

Vind je dat leuk? Ik niet.’

Het paard luistert, hij draait zijn oren naar voren.

Thomas komt uit de boom en gaat naar het paard.

Hij praat rustig en het paard wordt kalmer.

‘Je hoeft niet zo bang te zijn’, zegt Thomas.

‘Het is hier leuk hoor. Heb je al dat gras gezien?

Als je niet zo wild stampt, kun je ervan eten.

Dat is lekker hoor, voor een paard.

Ik lust het niet. Jij wel.

Kom maar mee, dan zoeken we goed gras.’

Er hangt een touw aan het hoofd van het paard.

Thomas leidt het dier rustig pratend weg.

Van een afstand kijken de soldaten toe.

Thomas loopt met het zwarte paard heen en weer.

Hij praat en laat het paard grazen.

Dan brengt hij het terug bij de soldaten.

Die begrijpen er niets van.

Kan die kleine jongen zo'n wild paard temmen?

Ze vertellen vader wat Thomas gedaan heeft.

Vader is helemaal niet verbaasd.

Hij zegt: ‘Natuurlijk kan Thomas dat, hij is een heel bijzondere jongen.’