Thomas

Een verhaal uit 1688

[p. 38]

Hoofdstuk 8

Moeder hoort dat vader en Thomas op reis gaan.

Ze is niet blij, ze huilt.

‘Wat moet je doen in die grote stad’, snikt moeder.

‘Het kan wel oorlog worden, blijf liever hier.’

Thomas omhelst zijn moeder.

‘Wij zijn vlug weer terug’, fluistert hij.

Moeder houdt hem stevig vast, ze huilt zachtjes.

‘O Thomas’, zucht ze, ‘mijn lieve zoon, wees voorzichtig, je bent nog zo klein.’

Vader zegt: ‘Het is goed voor hem, hij moet iets van de wereld zien.

Daar wordt hij een flinke vent van.’

Er is niet veel tijd.

De soldaten worden ongeduldig.

Ze willen verder en de smid moet mee.

Thomas holt naar Bobo.

‘Ik ga weg’, zegt hij, ‘maar het duurt niet lang.’

Als hij terugkomt bij de smederij is vader al klaar.

Moeder geeft een tas vol kleren voor Thomas mee.

Er is ook een warme wollen deken bij.

‘Wij zorgen wel voor Bobo’, roept het oudste zusje.

[p. 39]

Thomas knikt, vader zit al op de kar.

‘Kom jongen, we gaan. Tot ziens allemaal.’

Thomas huilt als hij zijn moeder ziet.

Ze is zo verdrietig. De zusjes huilen ook.

‘Zit niet te janken’, bromt vader.

‘Mannen huilen niet.’

Met een schok komt de kar in beweging.

Buiten het dorp moeten ze meteen een heuvel op.

Dat valt niet mee.

Karren en paarden hebben de weg stuk gereden.

Het is allemaal taaie modder.

De wielen zakken er diep in weg.

Het regent en het is koud.

Vier sterke paarden trekken de kar, toch komen ze haast niet vooruit.

Twintig soldaten duwen de kar.

Met heel veel moeite komen ze de heuvel op.

Dan rollen ze naar beneden.

Ze raken weer vast in de modder.

‘Waar moeten we heen?’, vraagt vader.

Een officier noemt de naam van een klein stadje.

Hij zegt: ‘Daar is een groot huis, een kasteel, daar moet je vanavond zijn.’

Vader knikt. ‘Dat kasteel ken ik, ik neem een andere weg.’

[p. 40]

Hij stuurt een smal zijpaadje in.

De kar kan er maar net door.

De twintig soldaten gaan mee.

Zij zijn blij dat er een andere weg is.

Hier is ook modder, maar toch gaat het vlugger.

Thomas wordt op de kar door elkaar geschud.

Vader lacht. ‘Vind je het leuk zo te reizen?’

Thomas kijkt benauwd.

‘Het is wel leuk, maar het doet pijn aan je billen.’

‘Deftige heren zitten op zachte kussens’, roept vader.

‘Een smid is steviger gebouwd.

Neem een stuk brood, daar word je groot van.’