Afrikaanse volksliedjies. Deel 2. Minneliedjies
(1921)–S.P.E. Boshoff, L.J. du Plessis–
Auteursrecht onbekend
[pagina 104]
| |
die motief heel eienaardig verwerk is in die loop van die tyd tot 'n Afrikaanse volksliedjie: ‘Môre oompie! Môre tannie!’ Laasgenoemde liedjie behoort dus eigenlik tuis onder rubriek C, maar dit sal nie oninteressant wees om die twee lesings met mekaar te vergelyk nie, wat hier vergemaklik word deur die twee, ten spyte van ons rubrisering, onmiddellik na mekaar af te druk. Die kunsliedjie van Oud-President F.W. Reitz het o.i. die voordeel van groter uitwerking en afwerking, maar die volksliedjie het weer die voordeel van groter konsentrasie of direktheid, of wat ons miskien sou kan noem inwerking. Oordeel self! | |
‘Die steweltjies van sannie’. Pas al-tyd vir 'n vrou-mens op; Dit
help jou net g'n stuk nie: Steek jy jou nek eers
in die strop, Dan kan jy nooit los ruk nie.
2.
‘So was dit ook met my gewees:
Ek was nie reg van plan nie,
Toe was dit lank al klaar met Kees:
Ek was geknoop aan Sannie.’
| |
[pagina 105]
| |
3.
‘Skaars was ek agtien jare oud,
Toe vry ek al na Sannie;
My sakoorlosie was van goud,
En 'k gee pad vir g'n man nie.’
4.
‘Haar ouers het ons uitgelag;
Hul sê, ons is maar vul'tjies,
En ek moet nog 'n bietjie wag
Met sulke kinderspul'tjies.’
5.
‘Maar, neef, ek moet jou tog verhaal,
Hoe dit met my gebeur is:
Jou tyd die kom ook nog eenmaal,
Vóór jy mooi reg daar deur is.’
6.
‘Ek droom mos, dat sy voor my staat
Met splinternuwe stewels.
Hul mag van kleine voetjies praat,
Maar Sannie het twee knewels.’
7.
‘Ek trek my aan die oggend vroe':
“Saal op die skimmel daar!”
Toe ry ek reguit Sannie toe,
Om te hoor hoe sy nog vaar.’
| |
[pagina 106]
| |
8.
‘“Goei” môre, Tante!.. môre, Oom!
“En waar is Sannie dan?”
Daar kom sy net soos in my droom,
Met dieselfde stewels aan.’
9.
‘Wel, ek sal jou maar kortaf sê:
Ek het haar toe gevra,
Of sy my vir 'n man wil hê,
Toe sê sy somaar: “Ja!”’
10.
‘'n Mens die bly tog maar 'n mens;
Ek weet nie wat 's die rede:
Maar, soos hy kry net wat hy wens,
Dan word hy ontevrede.’
11.
‘Dit help nou weinig om te huil,
Al het ek spyt van Sannie;
Kon ek die ou ding maar verruil,
Dan sou ek...maar ek kan nie.’
(Teks by Dr. Mansvelt, t.a.p. bl. 67-69. Vgl. ook Dr. L. van Niekerk, t.a.p. bl. 122-123.) | |
[pagina 107]
| |
‘Môre oompie! Môre Tannie!’
| |
Variante: - I.p.v. die laaste twee reëltjies van vers 1:1.
‘Sannie het gaan perde span
Daar onder by die pan.’
2 of
‘Daar loop sy op die stoep
Met haar nuwe stewels aan.’
|
|
