Suriname

[p. 17]

Land

Suriname ligt aan de noordoostkant van het continent Zuid-Amerika aan de Atlantische Oceaan. Het land heeft drie buurlanden: Guyana in het westen, Frans Guyana in het oosten en Brazilië in het zuiden.

De west- en oostgrens zijn rivieren: de Corantijn en de Marowijne. Gebergten vormen de natuurlijke grens in het zuiden.

Aan de kustvlakte grenst het savannegebied. Savannes vormen de overgang naar het tropisch regenwoud. Ze bestaan uit heel fijn wit zand. Er groeit vooral gras op en her en der staan groepjes bomen en struiken.

Kustvlakte, zwampen en regenwoud

De oppervlakte is ongeveer 163.820 km². Suriname is 4,8 keer zo groot als Nederland. Van noord naar zuid kun je het land verdelen in drie gebieden. In het noorden ligt de kustvlakte. Dit is een vlak gebied met veel zwampen, dat zijn zoetwatermoerassen. Ze zijn nauwelijks een meter diep en op de bodem ligt een dikke laag veen. Tussen de moerassen groeien struiken en bomen.

In dit enorme bos vind je verschillende gebergten. Hier zie je de Tafelberg die ruim 1.000 meter hoog is. Een andere hoge berg is de Julianatop.

In het zuiden ligt een enorm groot tropisch regenwoud. Zo'n 80 procent van de totale oppervlakte van Suriname bestaat uit dit bos, zoals de Surinamers het woud noemen. Het maakt deel uit van het Amazone regenwoud, het grootste regenwoud ter wereld, dat zo'n 7 miljoen km² beslaat!

Klimaat

Suriname heeft een tropisch klimaat. Het is er warm en vochtig. De gemiddelde dagtemperatuur is ongeveer 27 graden. En dat het hele jaar door! De zon komt iedere ochtend even na zessen op en gaat 's avonds tussen half zeven en zeven uur weer onder.

Het binnenland van Suriname: veel bos met kronkelende rivieren.

[p. 18]

Na een zware regenbui lijkt dit huis in Paramaribo wel aan een rivier te liggen; de weg is niet meer te zien door het vele water!

Herfst, winter, lente en zomer komen niet voor in Suriname. Wel regentijden en droge tijden. De grote regentijd is van eind april tot begin augustus. Daarna begint de grote droge tijd die duurt tot begin december. Van december tot begin februari wordt het land weer opgefrist door de regens in de kleine regentijd. Van begin februari tot eind april is de kleine droge tijd aan de beurt.

Een grote regenbui noemt men een sibibusi, dat betekent letterlijk ‘bosbezem’. Het land wordt schoongeveegd door de regen. Soms zorgen de zware regenbuien voor wateroverlast. In 2006 was er zelfs een overstroming. De vele rivieren traden buiten hun oevers. Veel mensen in het binnenland moesten vluchten naar hoger gelegen gebieden. Hun voedselvoorraden, gebruiksvoorwerpen en huizen spoelden door de kracht van het water weg.

Rivieren zijn heel belangrijk voor ons. Allereerst omdat we er ons voedsel uit halen: vis! Die moet ook schoongemaakt worden dus dat kan meteen in de rivier. Ook moeten we de afwas doen. Wij doen dat niet in de afwasbak of in de vaatwasmachine, maar je raadt het al: in de rivier! Ook wassen we er onze kleding. In het binnenland zijn meestal geen kranen waar water uitstroomt. Dus je begrijpt dat de mannen zich ook bij de rivier scheren. En het leukste van de rivier? Je kan er eindeloos spelen!

[p. 19]

Wateren

Met de boot door een sula is altijd een spannende belevenis. Het water spat je om de oren!

Suriname ligt ingeklemd tussen twee grote rivieren: de Corantijn aan de westkant en de Marowijne aan de oostkant. In beide rivieren liggen eilandjes. Sommige daarvan zijn bewoond, zoals Stoelmanseiland in de Marowijnerivier. Andere grote rivieren zijn de Coppename, de Saramacca en de Surinamerivier. Door het regenwoud stromen ontzettend veel rivieren. Veel ervan met sula's (stroomversnellingen), waar het water wild tussen de rotsen doorstroomt. Voordat je door een sula gaat, mag je de naam ervan niet noemen, uit respect voor de sula!

De Marowijnerivier mondt uit in de Atlantische Oceaan. Hoe dichter bij zee, hoe hoger de golven. Deze boot, een piaka, heeft een hoge boeg. Vanaf de boot kun je lekker visjes vangen!

Vlag en wapen

Sinds 1975 is de dit de vlag van Suriname.

Het wapenschild van Suriname.

Bij de onafhankelijkheid in 1975 kreeg Suriname een nieuwe vlag. De groene banen van de vlag staan symbool voor de vruchtbaarheid van het land. Het wit duidt op gerechtigheid en vrede. De rode baan symboliseert de liefde voor het vaderland. De gele ster staat voor de eenheid van de natie en de hoop op een gouden toekomst.

Het wapen van Suriname toont een schild dat wordt vastgehouden door twee indianen of inheemsen (= de oorspronkelijke bewoners). Daaronder staat: Justitia-Pietas-Fides (gerechtigheid-liefde-trouw). De linkerhelft van het schild verwijst naar het verleden: een schip waarin verschillende bevolkingsgroepen naar Suriname werden vervoerd, de rechterhelft naar het heden: de koningspalm, ook wel het symbool van groei en landbouw. De punten van de ruit in het midden stellen de vier windstreken voor. De ster midden in het ruit symboliseert de vijfwerelddelen; Afrika, Amerika, Azië, Australië en Europa.