Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
Auteursrechtvrij
[pagina 167]
| |
Stemme: O Nuit jalouse nuit, &c.'t HOf Eden was in 't slot, door 't smullen van de vruchten,
Des afgronts deur was op, een rekel voor de poort,
Het naar en donker graf deed al 't geschapen suchten,
Soo viel elk, door de beet des appels in de moort.
2 Wat raet? geen kans, ten sy de hemel quam van boven,
De Stichter van 't groot Al, medoogende die sont
SIjn eenigh liefste kint, die daeld, uyt d'Opperhoven,
En lijdende de Hel, de Doodt, en Duyvel slont.
3 Dees sont gesanten uyt, bly tijding te verkonden,
Maar tijding die het hol des herts so propt vol vreught,
Dat 't sielhuys quikkingh voelt, en spreekt nu is gevonden,
De Wech de Waerheyt, en het leven van de deught.
4 O Aerd', o Zee vol soets, den Hemel dus ontsloten!
O ghy Portier die 't padt, zoo heyligh hebt gebaent,
Is 't moog'lijck dat gy doet herbloeyen dorre looten,
Waer leeft zo dankbaer tong die recht Dijn lof vermaen?
5 Aen d'Heylig Avond disch dees Heylant doet aensitten,
SIjn volk gekocht met bloet, en sittende geplaetst,
In 't midden van de rye, die sulken glans besitten,
Dit heldere geluyt in aller oren kaetst.
6 Die bove wijsheyt dekt, een tafel om te eeten,
Des levend levend broot, en wijn en mel om niet,
| |
[pagina 168]
| |
Benaude sielen gy die laecht soo diep vergeten,
En smoorden onder 't pak, van 't gruwlijke verdriet.
7 Schuwt feyl, u waerdigh maeckt, beproeft al u gedachten,
Gordt u met 't Bruylofts kleedt, vernedert u gemoedt,
Volhardingh houde stal, my door uw voocht te achten,
En viert my met ontsack en valt voor my te voet.
8 Soo lang u leven duurt, herdenkt mijn bitse lijden,
Soo kies ik u tot lidt mijns lichaems en gy sult
U in 't verganklijke end 't eeuwighe verblijden,
Tot dat gy met gena, met mijn geest blijft vervult.
9 O soete Midler soet, als keuning zijn dijn woorden,
O heylge stem die daelt uyt Sion, wien is 't hert?
Soo hart, wien dit niet als een blix[em] door en boorde
Het innich herssens hof, en daer geh[er]berght wert.
10 Wy weten 't Heer, maer laes! wy sijn als vast gebonden,
Aen 't aerds, aen 't nietige, aen 't yd[el] en gy strooyt
Geen parlen voor den swijn, noch [de] heylige den honden,
En dus wy durven niet, en blijve gants berooyt.
11 Ontboeyt ons van die koey, [en] trekt ons dat wy loopen,
O ontoeganklijk licht, wy sijn verdo[rv]ven aes,
U Capiteyn en dorst u schoenriem n[iet] ontknoopen,
Hoe souden wy dan sijn van moedigheyt soo dwaes
12 Wie proeft der Englen broot m[et] soo onreyne lippen,
't Onwaerdigh sitten aen, baert wi[s] verdoemenis,
| |
[pagina 169]
| |
Ons vreemt vuyr deed' ons haest, in d'afgronts kolken slippen,
Soo 't onbevlekte Lam, ons suyvring niet en is.
13 Houdt moedt belade dorst, stort tranen, en gaat koopen
Fijn gout met vuyr beproeft, soo wasch ik u met bloedt,
En droog u met mijn Kleedt, verquikdrankx volle stoopen,
Sijn u ten besten, ik genees 't ghescheurt gemoedt,
'k Roep niet uyt 'vlammend bos maer uyt de vlam der liefde,
Ben u broeder, de gesonde hebben niet
Den Arts van nooden, neen! mijn vuyrgen Alter griefde,
U laeuw en flaeuwe siel, met Hemellijk geniet.
15 Komt armste mensch op aerd, mijn rijkdommen staen open,
Maer sloftghe? wee u krop, versmaedge mijn banket,
Mijn Heyligh Avonddisch, u ziel en lijf sal stroopen
Mijn ladder, schoon gh'u voet daer reeds had opgeset.
Sal metten eersten een Liedt-Boeckje uytgeven met Amoureuse ende Min-vloeyende gesangen, door verscheyde Zin-rijcke Poeten gecomponeert. Soo eenige Liefhebbers noch wat aertighs in geschrift hebben, ende my behandigen, sal 't daer by voegen. |
|