Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijStem: Cessez mortels de souspirer.1.
WIe is der deughden Koningin?
Die op het blanke ros komt rijden,
Het is de Kristenen Vorstin,
Die hoogh P[r]inces, vant Duldigh lijden:
| |
[pagina 157]
| |
Van die de spier witte Standart omdraeght,
Wert hier gewaeght.
2 Den Hopman die de Vorsten stelt,
Eert haer gesagh en doet haer draven,
Voor d'oogen van soo meenigh Helt:
Tot aen de Kust van d'opperhaven.
Door haer wert yder sich selleven voogt,
En hoogh verhooght.
3 Godt self, die is Godt van 't Gedult;
Hy komt stil, int sachtmoedigh suyssen,
Soo wert sijn hooch waerdy vervult,
Trots al die, die hooghertich bruyssen.
Hy self de ziel is, van die ziel die leeft,
Die 't leven geeft.
4 Hy die in Remus Klapmuts sit,
Breydt uyt sijn stoel met bloedt te tappen,
Sy die den Leeuw toomt int gebit,
En die op Roos en Lely stappen,
Die werden rijk in haer rijken gehult,
Door sacht gedult
Wy Kristenen int aerdsche pleyn,
Die al ons schatten sluyten binnen,
Sijn krijgsluy van dien Capiteyn,
Die 't alles door gedult kon winnen:
Soo wy slechs Meesters van ons selve zijn,
Wy zijn uyt pijn.
6 Samaritaan die stoot hem uyt,
Den Pharizee sijn goedt doen lastert:
Een Judas kus hem boeyt en sluyt,
Geen ongedult sijn moedt verbastert:
Verliefen wy 't ons, maer ons selven niet,
't Is geen verdriet.
7 Den donder velt de boomen neer,
Doch op de Lauwer singt sijn woeden.
Dus velt vervolging, Knaep en Heer,
Maer noyt lijdsamige gemoeden:
't Gedult onwinbaer is, en bloeyen doet,
In tegenspoet.
8 O liefdens doel, op wien gy komt,
Kan twist, noch nijdt, noch spijt op vatten,
Een pijl is die op rotsen stomt.
| |
[pagina 158]
| |
Hoop en 't gebed, die doen haer spatten
Schoon 's werrelts rampen belasten sijn [st]iel:
Hy hout sijn siel.
|
|