Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijStemme Nova.1.
O Kersnacht, schooner dan de dagen,
Hoe kan Herodes 't licht verdragen
Dat in u duysternisse blinckt,
En wort geviert en aengebeden?
Sijn hoogmoet luystert na geen reden,
Hoe schel die in sijn ooren klinckt:
2 Hy poogt d'onnooslen te vernielen
Door 't moorden van d'onnoosle zielen,
En weckt een stad en land geschrey,
Te Bethlehem, en op den acker,
En maeckt den geest van Rachel wacker,
Die waaren gaet door beemd en wey.
Dan naer 't Westen, dan naer 't Oosten,
Wie sal de droeve moeder trooste,
Nu sy haer lieve Kinders derft?
Nu zy die siet in't bloet versmooren,
Al eerse naulicks zijn gebooren,
En zoo veel swaerden root geverft?
4 Sy siet de melleck op de lippen
| |
[pagina 142]
| |
Van die bestorve en bleecke lippen,
Geruckt noch versch van moeders borst,
Sy siet de teere traentjes hangen,
Als dauw en druppels op de wangen:
Sy sietse vuyl van bloed bemorst.
5 De winckbraeuw deckt nu met zijn booghjes
Geloocken en geen lachende oochjes,
Die straelden tot in 't moeders hart,
Als starren, die met haer gewemel
Het aenschijn schiepen tot een Hemel,
Eer 't met een mist betrocken wert.
6 Wie kan de ellende en 't jammer noemen,
En tellen soo veel jonge bloemen,
Die toen verwelckten, eerse noch
Haer frissche bladeren ontloken,
En lieffelijck voor yeder roken,
En 's morgens droncken 't eerste fog[h].
7 Soo veldt de sein de korenairen.
Soo schudt een buy de groene blaeren
Wanneer het stormt in 't wilde woud[t].
Wat kan de blinde staetsucht brouwen
Wanneerse rooft uyt misvertrouwen!
Wat luydt soo schendig dat haer rout
8 Bedruckte Rachels, schort dit waren
U kinders sterven martelaren,
Een eerstelingen van het saet.
Dat uyt u bloedt begint te groeyen,
Een eerlijck tot Godts eer sal bloeyen
En door geen wreedheyt en vergaat.
J. V. Borns |
|