Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born–
AuteursrechtvrijZangh:1.
HOor na my, en merck gy Volcken al die adem is gegeven
Tot dit sterffelijcke Leven.
Hoor al t'saem, geen uysgesondert:
't zy of eel of slecht van bloed,
't Sy of rijck of sonder goedt.
2 Uyt mijn hert springt een fonteyne die de lippen op doet breken
En den mondt van wijsheydt spreken.
Goede dingen sal ick zingen: en een ongemeen getuydt.
| |
[pagina 138]
| |
Salmen hooren van mijn Luydt.
3 Waerom sal ick, bang voor kommer hert en sinnen sich doen raffen
Om veel goets by een te taffen?
En my werpend in de sonde van mijn boose weer party,
Wachten zulcken eyndt als hy?
4 Siet het leven, doen, en wezen van de machtigh en geld rijcke,
Die zoo trots daer henen strijcken:
Die zich op haer goedt vertrouwen: daer het hert zich op vergroft,
En de mondt van zwerft en poft,
5 Kan wel d'eene broeder d'ander, als hy nu de dood siet naken,
Trecken uyt des doodes kaken?
Daer en is in al de wereldt, als de doodt haer werck koomt doen,
Voor zijn leven geen rantsoen.
6 Want hy selfs, met al zijn schatten, al sijn goud en silver hoopen
Kan hem zelfs geen leven koopen.
't Mag wat slepen, 't mag wat dralen, evenwel hy moeter aen.
Niemant kan de doodt ontgaen.
7 Siet de wijse: siet de dwase: siet [de] menschen met malkander:
D'een die sterft soo wel als d'a[n]der.
Hebben zy wat goets of erven: zy b[e]erven maer een graf,
En een ander leefter af.
8 S'hebben haer verheven huysen, haer vermakelijcke hoeven,
En veel meer dan zy behoeven,
Somtijts denckter 't hert met vreu[gh]de, somtijts weer met droe[f]heyt an,
En nochtans men moeter van.
9 S'hebben, afkoomst, en geslachten, eer en gunste by de menschen
En schier alles watse wenschen.
Mocht men eeuwelijck behouwen (denckt haer hert) o! dat wa[er] fijn!
Maer 't moet al verlaten zijn.
10 Als de Lente van haer lusten (die [al] steeds nae 't eyndt gespoeyd heeft)
| |
[pagina 139]
| |
Over is, en uytgebloeyt heeft,
Sterven sy daer heen als beesten, daer geen leven meer voor is:
Eeuwigh wegh in duysternis.
11 Dat is immer groote dwaesheyt 't waerde leven soo te enden
En zijns Zielen heyl te schenden.
Evenwel, die na haer komen, prijsent: en, als wel gedaen,
Sullen d'eygen gangen gaen.
12 Daerom ervens' ooc het zelve dat haer dwase ouder erven:
Sulcken leven, sulcken sterven.
In het graf verderftse, knaeghse, schents' een doot die overwint:
Als een wolf een schaep verslindt.
13 Sy doch, die alsulcke dingen noyt en pleegden, nooyt en presen,
Daer en sal 't soo niet mee wesen.
Eeuwigh rotten en verderven blijft den Goddeloosen by:
Maer haer, vreugd en heerschappy.
14 Heerschappy en vreughd: wiens soetheyt int genieten oversoet is,
Ja soo lustigh voor 't gemoedt is
Als den neus het lieflijk geurtjen dat vroeg in den dageraedt
Uyt het dauwigh kruydjen gaet.
15 Wat mach 't een godlooze baten, niet te sijn en veel te schijnen?
Shijnen schijn moet doch verdwijnen.
Schoont, en kracht sal hem begeven. Hy moet varen daer 't al vaert:
Van het prachtig huys, in d'aerd.
16 Maer de Heer (dats mijn vertrouwen) sal het eynde der onvromen,
Over my niet laten komen:
Maer sal mijnen geest bewaren, dat ick, van 't verderven vry,
Mijne doodt geen doot en sy.
17 Siet ghy eenigh mensch verrijcken en in eere hoogh opvoeren:
Laet u ziel dat niet ontroeren.
Siet ghy sijnen stamme bloeyen en dat hy verheven wert:
Gadert u geen nijdt in 't hert.
| |
[pagina 140]
| |
18 D'uer van sterven is ghekomen. Wat sal hy met 't goed bedrijven?
Hy moet wegh, en 't goed sal blijven.
Van sijn schatten, van sijn erven, volght hem niets, noch kleyn noch groot,
En met hem is 't alles doodt.
19 't Is wel soo terwijl hy leven, en, door weeldigh sich te toeven,
's Levens lusten nocht mach proeven,
Sal hy daer op zich vertroosten: en te staen na lijfs vermaeck,
Roemen als een quade saeck.
20 Maer wat helpet, als hy dwase, 't padt des doodts sal moeten treden,
Even als sijn Vaders deden?
Als hy, t'samen met dit leven, in sijn oogh soo goedt en soet,
Eeuwigh 't licht ontbeeren moet?
21 Kort: heeft yemant godt of erve, maer geen wijsheyt in sijn saken
Om na beter goed te haken:
Soo verscheydt hy uyt dit leven eve[n] als het vee verscheydt:
Sonder deught en saligheyt.
|
|